Img00092

96

zwiększone natężenia pola elektrycznego. Nie stosuje się więc tego typu żył przy napięciach wyższych niż 10 kV.

Izolację żył wykonuje się z: papieru, gumy lub tworzyw sztucznych. Izolacja papierowa jest wykonywana w postaci taśmy z papieru kablowego, przesyconego syciwem elektroizolacyjnym w celu polepszenia właściwości dielektrycznych i niedopuszczenia do zawilgocenia izolacji. Izolacja gumowa jest mieszaniną kauczuku syntetycznego, siarki i innych składników. Warstwy gumy na żyłach owinięte są dodatkowo nagu-mowaną taśmą, w celu zapobieżenia zlepianiu się żył. Kable o izolacji gumowej przeznaczone są w zasadzie na napięcia do 1 kV. W kablach z gumową izolacją żyl druty miedziane wykonuje się z miedzi miękkiej (wyżarzanej) i powleka stopem cynowym (składniki izolacji gumowej oddziałują chemicznie na miedź). Izolacja z tworzyw sztucznych wykonywana jest z polwinitu, tj. zmiękczonego polichlorku winylu, PVC (dawne oznaczenie PCW) lub polietylenu, PE. Obecnie szeroko stosowane są kable w izolacji polietylenowej.

Wypełniaczem jest materiał izolacyjny, wypełniający szczeliny między izolacją żyl a powłoką kabla. Dzięki niemu usuwa się szkodliwe dla izolacji pęcherzyki powietrza.

Szczelna powłoka chroni izolację kabla przed wilgocią, czynnikami chemicznymi oraz innymi wpływami zewnętrznymi. Na powłoki stosuje się: ołów, aluminium i tworzywa sztuczne (PVC i PE). Powłoki metalowe nazywane są płaszczami. Kable o powłokach ołowiowych są drogie i ciężkie. Kable o powłokach aluminiowych mają tę zaletę, że nie muszą mieć pancerza, gdyż płaszcz aluminiowy jest na ogól wystarczająco wytrzymały. Kable o powłokach z tworzyw sztucznych są mało wrażliwe na wodę i czynniki chemiczne, są elastyczne, lekkie i mało kosztowne. Ich wadą jest wrażliwość na podwyższoną temperaturę pracy, a także możliwość wydzielania w czasie pożarów toksycznych gazów.

Osłonę powłoki stanowi warstwa ochronna z materiaiu włóknistego, papieru, tworzywa sztucznego itp., umieszczona między powłoką a pancerzem i chroniąca powłokę przed przecięciem lub zadrapaniem przez ostre krawędzie pancerza.

Pancerz z drutów lub taśm stalowych owiniętych spiralnie na osłonie powłoki kabla, chroni kabel przed uszkodzeniami mechanicznymi.

Osłona zewnętrzna chroni pancerz kabla przed szkodliwym wpływem czynników chemicznych i wilgoci. Z reguły jest to osłona włóknista lub z tworzyw sztucznych.

2.30. Każdy typ kabla oznacza się symbolem literowym, określającym materiały użyte na budowę kabla oraz jego konstrukcję i przeznaczenie. W oznaczeniach kabli używa się symboli literowych:

K — kabel o żyłach miedzianych, w przesyconej izolacji papierowej, w powłoce ołowianej (np. KFt),

T — przed K oznacza kabe! telekomunikacyjny (np. XTKMX),

S — za K oznacza kabel sygnalizacyjny (np. YKSY),

A — przed K oznacza kabel z żyłami aluminiowymi (np. AKFt),

A — na końcu oznaczenia wskazuje zewnętrzną powłokę włóknistą, asfaltowaną (np. AKFtA),

Y — po K oznacza izolację polwinitową (np. KY),