68 3

•    układ moczowo-płciowy: impotencja, pęcherz neurogenny

•    inne: zaburzenia potliwości (suchość stóp, wzmożona potliwość po posiłkach zmiany odruchów źrenic.

Prewencja i leczenie ncuropatii cukrzycowej:

•    najważniejszym czynnikiem zapobiegającym i hamującym rozwój neuropatii jest uzyskanie prawie normogłikernii. STAN UZĘBIENIA:

Większość chorych na cukrzycę ma skłonność do :

•    nasilonego powstawania kamienia nazębnego

•    powstawania nadżerek w kącikach ust

•    paradontozy ( przyzębica), która objawia się

*    uczuciem suchości w jamie ustnej

*    bolesnością dziąseł przy dotykaniu

*    skłonnością do krwawień

■    stanów zapalnych w jamie ustnej

•    nietolerancji protez zębowych

•    powstawania ropni przyzębowych

■    rozwoju próchnicy zębów

■    grzybicy jamy ustnej

ZALECENIA DLA CHORYCH NA CUKRZYCĘ:

•    Kontroluj stan uzębienia co pół roku.

•    Myj zęby po każdym, nawet najmniejszym posiłku.

•    Używaj szczoteczki o miękkim włosiu

•    Oczyszczaj szczeliny między zębami stosując nici dentystyczne.

•    NIE PAL PAPIEROSÓW. Palenie tytoniu pogarsza stan uzębienia.

•    Jeśli jesteś w podróży- po posiłku wypłucz zęby lub żuj bezcukrową gumę do żucia.

•    Ekstrakcja zęba lub inny zabieg (nacięcie ropnia przyzębowego) powinna być wykonana pod osłoną antybiotyku, 2 h po posiłku, po uprzednim oznaczeniu glikentii, cukromoczu i acetonurii.

•    Rozchwiane zęby należy zawsze leczyć. Nie wolno ich usuwać.

■    Chorzy leczeni dietą i lekami doustnymi w razie dłuższej przerwy w spożywaniu posiłków po zabiegu dentystycznym mogą na ten czas odstawić'leki. Natomiast osoby przyjmujące insulinę w porze posiłku powinny wypić szklankę chłodnego, słodkiego płynu tj. 5 małych łyżeczek cukru na jedną szklankę wody lub szklankę coca-coli.

30.3 ZASADY INTENSYWNEJ OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ W KWASICY KETONOWEJ

Następstwem braku insuliny jest zmniejszenie zużycia glukozy przez tkanki i zwiększenie glukoneogenezy, prowadzące do wzrostu stężenia glukozy we krwi. Następnie pojawia się glukozuria, diureza osmotyczna, odwodnienie i utrata elektrolitów. Efektem braku insuliny jest nasilenie lipolizy, wzrost stężenia wolnych kwasów tłuszczowych (WKTL),które w wątrobie są metabolizowane do ciał ketonowych, keto za i rozwój kwasicy ketonowej. Już niewielkie stężenia insuliny są wystarczające do hamowania lipolizy i hamowania rozwoju kwasicy ketonowej dlatego u pacjentów z zachowanym wydzielaniem insuliny niedostateczne wyrównanie cukrzycy prowadzi do rozwoju śpiączki hiperosmolamej nie zaś kwasicy ketonowej.

Objawy kliniczne:

•    senność, zaburzenia świadomości różnego stopnia

•    odwodnienie, znacząc w przebiegu śpiączki hiperosmolamej

•    liiperwentylacja, wyczuwalny zapach acetonu charakterystyczny dla śpiączki ketonowej

•    niskie ciśnienie tętnicze, zapaść

■    bóle brzucha, wymioty.

Badania laboratoryjne:

stężenie glukozy, równowaga kwasowo-zasadowa, elektrolity, ketony, mocznik, kreatynina, osmołałność osocza.

Czyoniki usposabiające do rozwoju śpiączek:

•    infekcje są najczęstszymi czynnikami sprzyjającymi rozwojowi śpiączek

•    udar mózgu, zawał mięśnia sercowego, zapalenie trzustki

•    nadużywanie alkoholu

•    nierozpoznana, nieleczona cukrzyca

•    leki: kortykosteroidy. tiazydy, sympatomimetyki Leczenie:

polega na uzupełnieniu płynów i elektrolitów oraz przywróceniu prawidłowego metabolizmu przez podanie insuliny. Jednocześnie konieczne jest leczenie chorób towarzyszących.

3IJ DZIAŁANIA PIELĘGNACYJNE PRZY LEKKICH, ŚREDNIO CIĘŻKICH I CIĘŻKICH OBJAWACH HIPOGLIKEMIJ

Leczenie hipoglikeniii

•    przy zachowanej świadomości - słodkie płyny (poziom glukozy wzrasta po 10-25 minutach);