693

18.2. NOWE KRAJOWE BLOKI NA PARAMETRY NADKRYTYCZNE

-    podwyższanie parametrów początkowych: ciśnienia pary świeżej oraz temperatury pary świeżej i wtórnie przegrzanej;

-    obniżanie parametrów końcowych;

-    optymalizacja układu cieplnego, zwiększenie liczby stopni podgrzewania regeneracyjnego i temperatury wody zasilającej;

-    udoskonalanie konstrukcji kotła i turbozespołu, prowadzące do zwiększenia ich sprawności;

-    maksymalne wykorzystanie ciepła spalin wylotowych z kotła;

-    optymalizacja poszczególnych urządzeń pomocniczych.

Na rysunku 18.14 przedstawiono obieg cieplny bloku parowego kondensacyjnego na parametry nadkrytyczne w układzie i-p (entalpia-ciśnienie). Poszczególne odcinki przedstawiają przemiany: 1-2 - pompowanie skroplin; 2-3

-    podgrzewanie skroplin w podgrzewaczach regeneracyjnych niskiego ciśnienia; 3-4 - sprężanie wody w pompie zasilającej; 4-5 - podgrzewanie wody zasilającej w podgrzewaczach regeneracyjnych wysokiego ciśnienia; 5-6- podgrzewanie wody i wytwarzanie pary przegrzanej w kotle; 6-7 - rozprężanie pary świeżej w części wysokoprężnej turbiny; 7-8 - międzystopniowe przegrzewanie pary; 8-9 - rozprężanie pary w części średnio- i niskoprężnej turbiny; 9-1 - skraplanie pary w kondensatorze. Punkt K na krzywej granicznej odpowiada parametrom krytycznym p_kr = 22,13 MPa i t_kr = 374,15°C (patrz też p. 2.2.1), powyżej których para wodna znajduje się w stanie gazu trwałego, tzn. nie może już występować w stanie ciekłym. Dla porównania linią kreskową przedstawiono obieg cieplny dla bloku 200 MW na parametry podkrytyczne.

0    5    10    15    20    25 MPa 30 p 35

Rys. 18.14. Obieg cieplny bloku energetycznego na parametry nadkrytyczne (linia ciągła 1-2-3-4-5-6-7-8-9-1) i podkrytyczne (linia kreskowa)

693