506
8. ELEKTROENERGETYCZNA AUTOMATYKA ZABEZPIECZENIOWA
ą, z.a lb- ub
Rys. 8.25. Schemat ideowy zabezpieczenia odległościowego
Jeśli pomiar jest bezbłędny oraz impedancja przejścia w miejscu zwarcia równa zeru, to impedancja zmierzona jest impedancją miejsca zwarcia
Zap = Za (8.39)
W takiej sytuacji warunkiem działania zabezpieczenia może być stwierdzenie, że impedancja Zup jest mniejsza niż impedancja całej linii ZL = Za + Zb. W rzeczywistości jednak wiele czynników powoduje błąd pomiaru, przeto warunek (8.39) jest jedynie przybliżony. Dlatego też zabezpieczenie musi spełniać następujące wymagania:
— w stacji A nie powinno działać z czasem krótkim przy zwarciach na szynach stacji B;
— nie powinno działać pod wpływem prądu obciążenia ani też prądu wyrównawczego w fazach zdrowych przy zwarciach doziemnych;
— nie powinno działać z czasem krótkim przy zwarciach od strony zasilania stacji A („do tyłu”);
— powinno działać z czasem krótkim przy zwarciach na jak najdłuższej części linii AB;
— powinno rezerwować z czasem dłuższym zabezpieczenia szyn stacji B oraz linii odchodzących z tej stacji, niekiedy też zabezpieczenie szyn stacji A.
U
Rys. 8.26. Strefy czasowe zabezpieczenia odległościowego
0,85 lab
B C
Wymagania te dotyczą obszaru działania zabezpieczenia. Na rysunku 8.26 przedstawiono jego strefy działania, a na rys. 8.27 — obszar impedancji Zap „widzianych” przez zabezpieczenie przy zwarciach na 85% długości linii, z uwzględnieniem wpływu rezystancji przejścia, a także obszar impedancji Zop w przypadku przepływu przez linię prądu obciążeniowego. Pierwszy z tych obszarów powinien znajdować się wewnątrz charakterystyki wyznaczającej granicę działania, drugi zaś na zewnątrz. Typowe częściej spotykane charakterystyki podano na rys. 8.28. Niekiedy bywa tak, że w jednym zabezpieczeniu realizuje się różne charakterystyki dla poszczególnych stref.
W zabezpieczeniach analogowych urządzeniami pomiarowymi dokonującymi sprawdzenia czy impedancja Zap znajduje się w obszarze działania są komparatory. Mogą to być zarówno komparatory amplitudy, jak i komparatory fazy. Przykładowo, charakterystyka przedstawiona na rys. 8.28a może być zrealizowana przez komparator amplitudy, sprawdzający warunek
\Ua-laZRI < \LZr\ (8.40)
gdzie: Ua, Ia — napięcie i prąd doprowadzone do komparatora; ZR — impedancja zespolona wyznaczająca położenie środka okręgu charakterystyki zabezpieczenia.
8.6. ZABEZPIECZENIA UNII ELEKTROENERGETYCZNYCH
507
Rys. 8.27. Impedancjc „widziane” przy zwarciach na odcinku 85% długości linii oraz bez zwarcia
Rys. 8.28. Przykłady różnorodnych a-i-d charakterystyk członów rozruchowych i pomiarowych zabezpieczeń odległościowych
Mieszając sygnały zgodnie z zależnością (8.29), można tę samą charakterystykę uzyskać przy użyciu komparatora fazy. Istnieje wielka mnogość rozwiązań komparatorów, które umożliwiają uzyskiwanie charakterystyk o złożonych kształtach.
Strefa szybkich wyłączeń zwarć nie obejmuje całej linii, a ewentualne błędy pomiarowe mogą ją jeszcze skrócić. W celu skutecznego zabezpieczenia całej linii z czasem szybkim korzysta się często z wymiany informacji między obydwoma końcami linii. Odbywa się to poprzez łącza telekomunikacyjne (linia przerywana na rys. 8.30).
-CZJ-
h
Ua
Rys. 8.29. Trójfazowy schemat zastępczy symetrycznej (przeplecionej) linii napowietrznej
Z,=(io-Z,)/3
31 o
Zasada działania zabezpieczenia została wyjaśniona na przykładzie pojedynczej pętli zwarciowej. W linii trójfazowej istnieje sześć możliwych pętli zwarciowych: trzy „faza-faza” oraz trzy „faza-ziemia”. W każdym przypadku do pomiaru impedancji dla składowej zgodnej (rys. 8.29) niezbędny jest właściwy dobór prądów i napięć. Dla pętli „faza-faza” powinny to być napięcia międzyfazowe i różnica prądów fazowych, np. dla pętli faz LI i L2: VLlL2, la—Ili- Dla pętli „faza-ziemia” powinny to być napięcia fazowe oraz prąd fazowy z dodaniem części prądu składowej zerowej. Przykładowo, dla pętli faza Ll-zie-mia: ULl, , -t-3k/0, przy czym k — współczynnik kompensacji prądem składowej zerowej.
Współczynnik kompensacji wynika ze wzoru
(8.41)
, Za~Z\
Zabezpieczenia odległościowe mogą być wykonane w różny sposób, zawsze jednak przy dowolnym zwarciu człon mierzący powinien otrzymywać właściwe sygnały, tzn. prądy i napięcia z pętli zwarciowej. Znane są następujące sposoby:
— człony rozruchowe (trzy fazowe i jeden ziemnozwarciowy) wykrywają istnienie zwarcia oraz stwierdzają, jaki obwód tworzy pętlę zwarciową; zależnie od tego dokonują