9 Xylocaine

09 020 44.0.37

Zabieg	Stężenie (%)	Objętość (ml)	Całkowita dawka (mg)
Znieczulanie nasiękowe (skóra)	0.5 lub 1.0	1 -60	5-300
Znieczulenie miejscowe dożylne	0.5	10-60	50-300
Blokady nerwów obwodowych, np:
- splotu ramionnego	1.0	20-30	200-300
- międzyzobrowe (segment)	1.0	3	30
przykręgowych	1.0	3-5	30-50
- sromowych (każda strona)	1.0	10	100
Blokady współczulne. np
szyjna (splot gwiaździsty)	1.0	5	50
lędźwiowa	1.0	5-10	50-100
Blokady centralne, np:
zewnątrzoponowa piersiowa	1.0	20-30	200-300
- lędźwiowa analgezja	1.0	25-30	250-300
lędźwiowa - anestezja	2.0	10-15	200-300
Położnictwo
poród przez pochwę	1.0	20-30	200-300
cięcie cesarskie	2.0	•15	•300
- krzyżowa
analgezja okołoporodowa	1.0	20-30	200-300
anestezjo	1.0	20-30	200-300
	2.0	10-15	200-300

XYLOCAINE®

2% ROZTWÓR DO WSTRZYKNIĘĆ (20 mg/ml)

Środek miejscowo znieczulający

Skład

1 ml roztworu zawiera 20 mg chlorowodorku lidokainy i 1 mg parahydroksybenzoesanu metylu.

Działanie

Xylocainc jest środkiem miejscowo znieczulającym o budowie amidowej Lidokaina stabilizuje błonę komórki nerwowej i w sposób odwracalny hamuje powstawanie i przewodzenie impulsów nerwowych, wywierając w ten sposób działanie miejscowo znieczulające.Początek działania po 1 5 minutach w znieczuleniu nasiękowym i po 5-10 /—15/ minutach w innych drogach podania. Czas trwania znieczulenia wynosi 1 2 / -4/ godzin, zależnie od typu blokady i stężenia lidokainy. Dodatek adrenaliny wydłuża czas działania o około 50%.

Lidokaina metabolizowana jest w wątrobie i wydalana przez nerki.

U zdrowych ludzi około 90% podanej lidokainy jest wydalane w postaci metabolitów, a mniej niż 10% w formie niezmienionej. Czas połowicznej eliminacji po podaniu dożylnym wynosi 1.5-2 godzin

Wskazania

Znieczulenie miejscowe: znieczulenie nasiękowe.

blokady nerwów obwodowych, jak blokada splotu ramienncgo i blokada międzyżebrowa,

blokady centralne ze znieczuleniem zewnątrzoponowym i krzyżowym włącznie

Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na środki miejscowo znioczulające o budowie amidowej lub inne składniki roztworu. Należy również wziąć pod uwagę przeciwwskazania do stosowania poszczegól nych technik znieczulenia miejscowego

Środki ostrożności

Przed podaniem leku należy upewnić się. ze sprzęt niezbędny do podtrzymania oddechu, tlen i leki stosowane w leczeniu reakcji toksycznych są natychmiast dostępne Należy przewidzieć możliwość wystąpienia spadku ciśnienia i bradykardii jako następstw blokady centralnego układu nerwowego i podjąć odpowiednio środk/ ostrożności. Środki miejscowo znieczulające należy stosować ostrożnie do znieczulenia zewnątrz-oponowego u pacjentów z zaburzeniami czynności układu krążenio, ze względu na możliwość upośledzonej u tych pacjentów zdolności kompensacji zmian czynnościowych związanych z wydłużeniem przez środki miejscowo znieczulające czasu przewodnictwa przedsionkowo komorowego.

Ponieważ środki miejscowo znieczulające o budowie amidowej są metabolizowane w wątrobie, należy stosować jo ostrożnie /zwłaszcza w dawkach powtarzanych/ u pacjentów z chorobami wątroby.

Małe dawki środków miejscowo znieczulających podane w okolicę głowy i szyi. wliczając blokadę pozagałkową, blokadę zwoju gwiaździstego i blokady w stomatologii, mogą powodować reakcje niepożądane, podobne do obserwowanych po niezamierzonym donaczyniowym podaniu dużej dawki.

Lekarze stosujący blokadę pozagałkową powinni być świadomi, iz istnieją doniesienia o zatrzymaniu oddechu po podaniu środka miejscowo znieczulającego. Przed przystąpieniem do blokady pozagnłkowej powinni sprawdzić czy sprzęt służący do pod trzymywama wentylacji, tlen i leki są natychmiast dostępno, podobnie jak należy to sprawdzić przed każdym typem zabiegu w znieczuleniu miejscowym.

Blokada okoloszyjkowa wpływa na płód w większym stopniu niż inne blokady stosowane w położnictwie. Częstość akcji serca płodu powinna być kontrolowana podczas tej blokady w sposób ciągły, w celu uniknięcia często występującej w tych przypadkach bradykardii u płodu, powikłanej kwasicą i niedotlenieniem.

Przed wykonaniem blokady okoloszyjkowej należy rozważyć korzyści i niepożądane konsekwencje, zwłaszcza gdy przewiduje się zagrożenie płodu lub gdy istnieją czynniki sprzyjające zagrożeniu płodu /np.: toksemia, wcześniactwo, cukrzyca/

Stosowanie w czasie ciąży i karmienia

Lidokaina przechodzi przez łożysko i może dostawać się do tkanek płodu. Należy wspomnieć, że lidokainę stosowano u dużej liczby kobiet ciężarnych i rodzących. Nie ma danych o specyficznych zaburzeniach procesu rozrodczego, wzroście częstości wad wrodzonych czy innym bezpośrednim lub pośrednim szkodliwym wpływie na płód. Lidokaina przechodzi do mleka matki, ale w tak małych ilościach, że generalnie me istnieje możliwość jej działania na organizm dziecka jeśli jest podawana w dawkach terapeutycznych.

Działania niepożądane

Poważne uogólnione reakcje niepożądane są rzadkie, ale mogą pojawić się w związku z przedawkowaniem lub niezamierzonym donaczyniowym podaniem środka /patrz: dawkowanie i podawanie/

Działanie toksyczne lidokainy jest podobne jak innych środków miejscowo znieczulających. Jest ono spowodowane wysokim stężeniem środka znieczulającego we krwi wskutek bezwzględnego przedawkowania, szybkiego wchłaniania lub. najczęściej, niezamierzonego podania donaczyniowego. Kwasica i niedotlenienie zwiększają ryzyko i ciężkość reakcji toksycznych. Reakcje te dotyczą głównie OUN i układu krążenia.

Reakcje ze strony OUN przejawiają się drętwieniem języka, oszołomieniem, zawrotami głowy, zaburzeniami widzenia i drżeniem mięśni: może pojawić się senność, drgawki, utrata przytomności, a nawet zatrzymanie oddechu.

Hipotensja i bradykardia mogą wystąpić jako zjawisko fizjologiczne wskutek blokady współczulnej podczas blokad centralnych.

Reakcje ze strony układu krążenia w następstwie przedawkowania lub niezamierzonego podania lidokainy donaczyniowo przejawiają się depresją mięśnia sercowego, spadkiem objętości wyrzutowej, blokiem przewodnictwa, hipotensją. bradykardią, komorowymi zaburzeniami rytmu z tachykardią komorową i migotaniem komór włącznie, a nawet zatrzymaniem krążenia. Niedotlenienie powstałe w wyniku drgawek lub bezdechu sprzyja występowaniu reakcji ze strony układu krążenia.

Częstość powikłań neurologicznych związanych ze stosowaniem środków miejscowo znieczulających jest bardzo mała. Powikłania neurologiczne mogą zalezeć od całkowitej zastosowanej dawki środka miejscowo znieczulającego, konkretnego środka użytego do znieczulenia, drogi podania i stanu pacjenta. Wiele z tych reakcji wiąże się z zastosowaną techniką znieczulenia, a zastosowany środek może nie mieć żadnego wpływu na ich wystąpienie.

Opisano następujące zaburzenia neurologiczne jako powikłania znieczulenia miejscowego: przetrwałe znieczulenie, parestezje, osłabienie lub porażenie kończyn dolnych, zaburzenia czynności zwieracza odbytu.

W bardzo rzadkich przypadkach środki miejscowo znieczulające mogą powodować reakcje alergiczne /w najcięższych przypadkach nawet wstrząs anafilaktyczny/.

Dawkowanie i podawanie

Lidokaina, podobnie jak inne środki miejscowo znieczulające, należy podawać powoli, często aspirując, aby uniknąć przypadkowego szybkiego podania donaczyniowego, którego skutkiem mogą być reakcje toksyczne.

W znieczuleniu zewnątrzoponowym należy podać dawkę testującą: 3 5 ml Xylocaine z adrenaliną. Podanie donaczymowe leku można łatwo rozpoznać - adrenalina spowoduje przyspieszenie czynności serca. Przez 5 minut po podaniu dawki testującej należy utrzymywać z pacjentem kontakt werbalny i powtarzać kontrolę czynności serca Aspiracja powinna być powtórzona przed podaniem pozostałej dawki Pozostałą dawkę należy podawać wolno. 25 50 mg/min. przez cały czas utrzymując kontakt z pacjentem. W momencie wystąpienia nawet łagodnych objawów toksycznych należy natychmiast przerwać podawanie

Zaleca się również podanie dawki testującej w znieczuleniu zewnątrzoponowym (3-5 ml lidokainy) aby uniknąć nieumyślnej blokady podpajęczynówkowej.

Należy podawać najmniejsze dawki wywołujące zamierzony efekt. Dawki powinny być zredukowane w przypadku dzieci, osób w podeszłym wieku lub upośledzonych umysłowo oraz pacjentów z chorobą serca i/lub wątroby

Tabela przedstawia zalecenia dawkowania roztworu Xylocaine do wstrzyknięć dla przeciętnego, zdrowego dorosłego

Interakcje lekowe

Lidokaina powinna być stosowana ostrożnie u pacjentów przyjmujących leki antyaryt miczne, takie jak: tokainid, ponieważ ich działanie toksyczne ulega sumowaniu

Przedawkowanie/Reakcje niepożądane - Leczenie

Leczenie pacjentów, u których doszło do wystąpienia reakcji toksycznych polega na zapowniemu odpowiedniej wentylacji i zatrzymaniu drgawek.

Wentylacja powinna być podtrzymywana przy użyciu tlenu, z zastosowaniem oddechu wspomaganego lub. jeśli to konieczne, kontrolowanego.

Jeśli wystąpią drgawki, należy podać szybko dożylnie sukcynylocholmę w dawce 50 100 mg lub/i diazepam w dawce 5-10 mg. Można również zastosować tiopenton w dawce 100-200 mg /dożylnie/ W przypadku migotania komór lub zatrzymania krążenia należy szybko rozpocząć resuscytację krążeniową i utrzymywać ją przez dłuzszy czas, jeśl zachodzi taka konieczność.

Adrenalina w dawkach powtarzanych i wodorowęglan sodu powinny być podane tak szybko, jak to tylko możliwe

Przechowywać w temperaturze pokojowej.

Certyfikat rejestracyjny M.Z. iO.S. Nr 334/Z

ASTRA* Sódertalje, Szwecja