AL270973

l^{A c}

Ci j^n|tw.

"O

"lelki

^m>'A<fo _k

rozlot

W I

"Po "*•

KSIĘGA CZTERNASTA

Treść księgi XIV

Przez grzech powstały między ludźmi dwa państwa - państwo świata i Państwo Bole. Przyczyna grzechu leży nic w zmysłowości, ale w woli. Karą za grzech jako za bunt przeciwko Bogu Jest świadomość złego czynu I bunt dała przeciwko duchowi. Ciało dąży do rozkoszy, a grzech sprowadził na człowieka świadomość wstydu.

Grzech człowieka nłe stanął na przeszkodzie postanowieniu Boga: do Państwa Bożego należą jako obywatele cl, których z liczby grzesznych łaską swoją Bóg powołuje.

Fundamentem Państwa Bożego jest miłość Boga i oddanie się Bogu; fundamentem państwa świata jest samolubstwo i zarozumiałość.

Rozdział 1

Przez nieposłuszeństwo pierwszego człowieka wszyscy ludzie upadliby w wiecznq przepaść śmierci wtóre;, gdyby laska Boia wielu nie oswobodziła.

Już w księgach poprzednich mówiliśmy o tym, że Bóg z jednego tylko człowieka chciał ludzkość całą wywieść dlatego. Iżby nie tylko podobieństwo natury jednoczyło rodzaj ludzki, lecz też żeby owe pewne węzły pokrewieństwa wiązały ludzi w jedności, zgodzie i pokoju. Żadna też jednostka z rodzaju tego śmierci zaznać nie miała, gdyby dwie pierwsze jednostki ludzkie, z których jedna przez żadną inną zrodzona nie została, a druga z tej najpierwszej powstała, nłe zasłużyły sobie na śmierć przez nieposłuszeństwo. One to popełniły grzech tak wielce szkodliw7, iż przezeń skażona została natura ludzka i na potomstwo pierwszych ludzi przeniosła się skaza grzechu I niechybna śmierć. Władza śmierci tak swe panowanie rozciągnęła nad ludźmi, iż wszystkich strącała niby w przepaść na śmierć również wtórą, końca nie mającą, gdyby nienależna nikomu łaska Boża nie wyzwoliła z niej pewnej części ludzkości. I tu Jest właśnie przyczyna, że chociaż na święcie całym takie mnóstwo znajduje się przeróżnych narodów rozsianych