ALG7

6.1. Jak pracuje kompilator? 167

ASM(Instr2) koniec:

ASM(instr) znacza ciąg instrukcji asemblerowych odpowiadających instrukcji im Ir, a if, if_not i goto są elementarnymi instrukcjami procesora (słowami klu czowymi języka asemblera).

Każdą dowolną instrukcję strukturalną można przetłumaczyć na jej postać sekwencyjną (rzeczywiste kompilatory tym właśnie między innymi się zajmują) Także w przypadku wywołań proceduralnych czynność ta. wbrew pozorom, nie jest skomplikowana. Przyjmując pewne uproszczenia, ciąg instrukcji:

Insrrl;

P(x) ;

Instrż;

odpowiada, już po przetłumaczeniu przez kompilator, następującej sekwencji:

ASM(Instrl)

tmp=x

adr_powr-etl goto et2

etl:

ASM(Instr2); et2:

ASM(P(tmp>); goto adr_powr

Czy w podany wyżej sposób da się również potraktować wywołania rekurencyjne (w procedurze P wywołujemy jeszcze raz P)1 Oczywiście nie powielamy tyle razy fragmentu kodu odpowiadającego tekstowi P, aby obsłużyć wszystkie jej egzemplarze - byłoby to absurdalne i niewykonalne w praktyce. Jedyne, co nam pozostaje, to zasymulować wywołanie rekurencyjne poprzez zwykłe wielokrotne użycie tego bloku instrukcji, który odpowiada procedurze P - z jednym wszakże zastrzeżeniem: wywołanie rekurencyjne nie może zacierać informacji, które są niezbędne do prawidłowego kontynuowania wykonywania programu.

Niestety, sposób podany poprzednio nie spełnia tego warunku. Spójrzmy na przykład na następujący program rckurencyjny¹:

Piint x)

(

Instrl;

P(F(x)];

Inscr2;

)

Funkcja F oznacza grupę przekształceń dokonywanych na parametrach funkcji.