Aloi ferox Mili.
Aio# arboretceni MUL
Bylina lub póikrzew o pojedynczej łodydze (do 3 m). Liście lancetowate, brzegiem kolczaste, szarozielone lub niekiedy czerwieniejące (do 70 cm). Okazale kwiaty zwykle tółtnwoczerwone, zebrane w duże grono na szczycie łodygi. Surowcem zielarskim jest sok wypływający ze ściętych liźci i odparowany. Jest to brunatna masa zawierająca bardzo dużo glikozydu aloiny, aloemodynę, żywicę, ślady olejku lotnego, śluzy oraz bliżej nie określone biogenne stymulatory.
Aloes należy do najskuteczniejszych i najbogatszych w substancje czynne surowców przeczyszczających. Działa po 10—14 godz. Nie należy podawać go kobietom w ciąży. Wodne wyciągi z liści działają mobilizująco na cały organizm — stosuje się je pomocniczo w leczeniu wielu chorób. Śluz liści a. działa leczniczo na skórę, osłaniająco na błony śluzowe oraz przyspiesza regenerację uszkodzonych tkanek. Wodne wyciągi z liści a. stosuje się przy owrzodzeniu żołądka, dwunastnicy, przy uszkodzeniu miąższu wątroby oraz przy wyniszczeniu organizmu np. długą chorobą. Zewnętrznie w postaci okładów I kompresów można stosować na wrzody, oparzenia, zakażone rany 1 łuszczycę. Wyciągiem z liści leczy się także owrzodzenie dziąseł.
W leczeniu alergii, niektórych dolegliwości przewodu pokarmowego (owrzodzenie żołądka, niedostateczne wydzielanie tłócl, brak apetytu), pomocniczo przy gruźlicy 1 Innych chorobach płuc może być pożyteczne winko aloesowe. 30 dkg zmiksowanych liści a. połączyć z 0,5 kg miodu, 0,7 Utrą czerwonego wina i 100 ml spirytusu. Pozostawić na 5 dni w ciemnych zakorkowanych butelkach w chłodnym miejscu. Można pić 3 razy dziennie po łyżeczce przed Jedzeniem i stopniowo zwiększać do łyżki 3 razy dziennie.