arkusz2 2

t

'\

może być stosowany. W tym wypadku graniczne przewodnictwo molowe znajdujemy korzystając z prawa niezależnej wędrówki jonów Kohlrauscha. Mówi ono, że przewodnictwo roztworu elektrolitu jest sumą przewodnictw wszystkich jonów w nim zawartych. Dla mocnego elektrolitu dysocjującego jak następuje :

v₊A ⁺ + v_B

przyczyni v₊-z₊ = v_

A,, B„

gdzie : v+, v_ - liczba kationów i liczba anionów ; Zt, z. - wartościowość kationu i anionu przewodnictwo molowe zgodnie z prawem Kohlrauscha możemy wyrazić jako :

A = v₊X.₊ +v_X_ A₀ = v₊A.₀₊ + v_A.₀_

gdzie : X+, X. - przewodnictwo molowe (kationu lub anionu)

Aby porównywać zdolność przewodzenia prądu przez różne elektrolity np. KC1, MgCh i FeCh oraz przewodnictwa jonów o różnej wartościowości wprowadzono przewodnictwo równoważnikowe elektrolitu A_eqv i jonu A._eqv, które liczone są na 1 mol ładunku elementarnego (1 gramorównoważnik elektrolitu lub jonu).

■^eqv

A    .    -    _ + T, _

f A_eq_V — A_eq_V++ A_Cq_V_ ^_eqv+^—    ^eqv- ~ j F

ZjVj    z i

Wartości granicznych przewodnictw równoważnikowych wielu jonów są wyznaczone i sta-belaryzowane w wielu zbiorach danych fizykochemicznych.

Pomiary przewodnictwa są wykorzystywane do wyznaczania stałych równowag jonowych. Stała dysocjacji słabego elektrolitu

Weźmy pod uwagę słaby kwas dysocjujący według równania :

HA -> H

Stała dysocjacji określona jest równaniem :

K_h =

+ A'

<x²c

1-a

gdzie : a stopień dysocjacji : c - stężenie wyrażone w mol/dm³. ale podstawione do wzoru jako wielkość bezwymiarowa

Zakładając, że stężenie jonów nie wpływa na ich przewodnictwo, stopień dysocjacji można wyrazić jako :

A

a =

A,

Rozpuszczalność i iloczyn rozpuszczalności soli trudno rozpuszczalnej

Sól trudno rozpuszczalna ulega częściowemu rozpuszczeniu w wodzie, przy czym dysocjuje ona całkowicie na jony :

K„ A

A

+ v A,“

V₊~V_(_S)—+~_(aq) —-~_(aq)

Jeśli jako s oznaczymy stężenie roztworu nasyconego wyrażone w mol/dm’ (rozpuszczalność). to stężenia jonów w roztworze nasyconym wyniosą :

c₊ = v₊-s c_ = v_-s a iloczyn rozpuszczalności I_s (stężeniowy):

I_s =c₊^v< -c_^v- = v/+ -v_^v- -s^^+v-)

Wielkość s wstawiamy do powyższego wzoru jako bezwymiarową. Potrzebną rozpuszczalność soli znajdujemy mierząc przewodnictwo właściwe roztworu nasyconego K_r i wody, z której sporządzono roztwór k_Hiq •

s = V gdzie K_s = K_r-K_H O A*A₀