38 3. Kolejne generacje mikroprocesorów firmy INTEL
możliwości mikroprocesora 80386 pracującego w trybie adresowania wirtualnego będą miały szczególne znaczenie w kompleksowych systemach wspomagania pracy inżyniera (ang. Computer aided engineering ), a także w sieciach lokalnych (ang. local area net-work ), dla których już dzisiaj możliwości oferowane przez mikrokomputery z procesorem 80286 są niewystarczające.
Adresowanie wirtualne-%6 (ang. virtual-86 modÄ™ )
Ten tryb pracy, interesujący głównie obecnych użytkowników mikrokomputerów osobistych, umożliwia połączenie trybu adresowania rzeczywistego w mikroprocesorze 8086 z elementami trybu adresowania wirtualnego. Pozwala to na równoległą realizację wielu programów użytkowych przygotowanych dla procesorów 8086/8088, przy czym każdy z programów ma do dyspozycji 640 KB pamięci operacyjnej. Otwiera to teoretycznie możliwość wykorzystania wszystkich dostępnych programów, pracujących pod kontrolą popularnego systemu operacyjnego MS-DOS. Jako procesor wirtualny, element 80386 zawiera jak gdyby wiele procesorów 8086, które mogą pracować niezależnie. Każdy z nich, może z kolei pracować z innym systemem operacyjnym (np. MS-DOS, CP/M-86, UNIX). Systemy te nie są przy tym emulowane w drodze programowej, lecz pracują bezpośrednio na odpowiednim poziomie sprzętowym procesora 80386. Wykorzystanie tych możliwości wymaga jednak zintegrowania pracy poszczególnych systemów operacyjnych za pomocą właściwego nadsystemu operacyjnego (monitora wirtualnego). W chwili, gdy książka ta znajdzie się w rękach Czytelnika, taki nadsystem będzie zapewne dostępny już na światowym rynku.
powered by
Program źródłowy przygotowany w języku asemblerowym jest tłumaczony na język wewnętrzny mikroprocesora za pomocą programów zwanych asemblerami. W ogólnym przypadku rozróżnia się asembler}'proste (zwane po prostu asemblerami), złożone (zwane makroasemblerami) oraz asemblery strukturalne. Podstawowe funkcje asemblera sprowadzają się do
- zastąpienia dwójkowych kodów' rozkazów procesora kodami symbolicznymi w postaci mnemonicznych skrótów,
- możliwości adresowania symbolicznego i względnego,
- zapisywania argumentów rozkazów w dogodnej postaci,
- generowania danych,
- Å‚atwej komunikacji z podprogramami standardowymi i systemem operacyjnym.
Makroasembler umożliwia tworzenie różnych dodatkowych KUUMl UNCJI w' programie źródłowym, z czego najistotniejszą jest możliwość symbolicznego reprezentowania ciągów' rozkazów procesora i innych instrukcji języka. Asemblery strukturalne to języki z pogranicza języków maszynowych (asemblerowych) oraz pro-emowych. Języki tego typu są w dalszym ciągu bliskie sprzętu, choć mają wicie możliwości charakteryzujących języki wysokiego poziomu. Mimo wielu zalet nie mają a lUa^n‘e w*ększego znaczenia. Od nazw asemblerów przyjęła się także nazwa - języki asemblerowe. MASM to niewątpliwie najpopularniejszy makroasembler firmy Micro-n t dla procesorów 8086/8088, pracujących pod kontrolą systemu operacyjnego MS-S (PC-DOS) w mikrokomputerach zgodnych z IBM PC.
Kolejne wersje makroasemblera MASM mają coraz, to nowsze możliwości. Dostępna wersja MASM 5.00 jest przeznaczona dla wszytkich procesorów' 16-bito-wych oraz 32-bitowego procesora 80386 firmy Intel. Ze względu na możliwości procesora 80386 (rozdz. 3), także asembler w stosunku do poprzednich wersji jest zna-
, _ •
cznie rozbudowany i zmieniony.