assembler�86� 6

212 8. Uruchamianie programów asemblerowych

???1???? - nazwa podkatalogu ??1????? - plik zmodyfikowany ?1 ?????? - zarezerwowane 1 ??????? - zarezerwowane

OOH

01H-08H

09H-0BH

OCH-ODH

OEH-OFH

10H-13H

14H-15H

16H-17H

18H-1FH

20H

21H-24H

Numer stacji dysków: 0 - aktualnie Przydzielony dysk, 1 - dysk A:, 2 - dysk B: itd.

Nazwa pliku (bez rozszerzenia); niewykorzystane miejsca wypełnione od prawej strony spacjami

Rozszerzenie nazwy pliku: niewykorzystane miejsca wypełnione od prawej spacjami Wskazanie aktualnego rekordu logicznego w pliku (rekord logiczny składa się z jednego lub więcej bloków po 128 bajtów); po otwarciu pliku ustalany jest na wartość 0 Wielkość bloku w bajtach; standardowo równa 80H, OOH dla bloku o 128 bajtach (po otwarciu pliku wielkość może być zmieniona)

Rozmiar pliku w bajtach (ang. filc size)

Data ostatniego zapisu do pliku adres 15H: rrrrrrrm 1411: mmmddddd

przy czym: rrrrrrr - rok zakodowany dwójkowo liczony od 1980 mmmm - miesiąc dwójkowo ddddd - dzień zakodowany dwójkowo Czas ostatniego zapisu do pliku adres 17H: gggggmmm 16H: mmmsssss przy czym: ggggg - godzina dwójkowo

mmmmmm - minuty dwójkowo

sssss - trzydzieste części minuty dwójkowo (n/30)

Zarezerwowane

Aktualny blok o długości 128 bajtów wewnątrz rekordu logicznego określonego pod adresem OCH-ODH: musi być określony przez program przed dostępem do pliku sekwencyjnego

Bieżący numer bloku w odniesieniu do początku pliku; używany przed dostępem swobodnym do pliku; wskaźnik musi być ustawiany przez program; jeżeli wielkość bloku jest mniejsza niż 64, to używane są tylko trzy bajty wskaźnika___

832. Program EXE2B1N

Program EXE2BIN dostępny jako plik o nazwie EXE2BIN.EXE przekształca plik o rozszerzeniu EXE (uzyskany w wyniku łączenia programem LINK), w plik o rozszerzeniu COM lub BIN. Plik o rozszerzeniu COM jest przewidziany do bezpośredniego ładowania do pamięci operacyjnej i automatycznego wykonania (podobnie jak plik o rozszerzeniu EXE). W przypadku wystąpienia dwóch plików o tej samej nazwie lecz różnych rozszerzeniach EXE i COM, zostanie załadowany i wykonany drugi z wymienionych.

Sposób wywołania programu EXE2BINjesl następujący A> EXE2BIN plik wej[.EXE] [plik_wyj[.ext]

przy czym ext może być: COM lub BIN. ^ 1

Pierwszy parametr określa plik wejściowy przeznaczony do przetwarzania. Pominięcie rozszerzenia powoduje przyjęcie EXE. Pominięcie z kolei nazwy pliku wyjściowego powoduje domyślne jej przyjęcie zgodne z nazwą pliku wejściowego. Niepodanie rozszerzenia nazwy pliku wyjściowego powoduje przyjęcie BIN. Przy tworzeniu programu źródłowego, który ma być przekształcony w program zapisany w pliku o rozszerzeniu COM należy pamiętać, że łączna wielkość programu i obszaru

8.3. Programy pomocnicze danych nie może przekraczać 64 KB, nie może też wystąpić segment stosu. Program powinien rozpoczynać się dyrektywą ORG 100H i nie może zakładać konkretnych wartości dla rejestrów segmentowych. Sposób przeprowadzenia konwersji zależy od początkowej wartości rejestrów CS:IP.

Jeżeli CS:IP nie jest określone, to plik o rozszerzeniu EXE zawiera informacje

0 początkowej zawartości tych rejestrów - równej 0:0 - i o bezpośrednim wykonaniu konwersji. Jeśli program zawiera instrukcje, których konwersja wymaga znajomości położenia programu w pamięci, to EXE2BIN zażąda podania adresów segmentów. W tym przypadku program musi być ładowany w konkretny, żądany obszar pamięci

1 automatyczne ładowanie programu przez system MS-DOS nie może być użyte.

Jeżeli CS.IP jest określone jako 0000:100H, to program EXE2B1N przyjmuje, że program jest w całości relokowalny, a definiowanie położenia programu w pamięci jest niedozwolone. W przypadku, gdy plik wejściowy nie jest zgodny z formatem plików o rozszerzeniu EXE lub rejestry CS:IP mają inną niż ww. wartości, wreszcie gdy program nie jest w całości relokowalny lub przekracza 64 KB pamięci, to jest wyświetlany komunikat o błędzie

File cannot be converted

Po załadowaniu do pamięci operacyjnej programu zapisanego w pliku o rozszerzeniu COM rejestry segmentów zawierają adres segmentu dla PSP, wskaźnik programu 1P przyjmuje wartość 100H, a rejestr SP wartość odpowiednią adresowi końca segmentu programu. Faktyczny rozmiar segmentu zostaje zmniejszony o 256 bajtów w celu zbudowania stosu. Na szczycie stosu (adres 0FFFEH-0FFFFH) zostaje umieszczone zerowe słowo. Jeżeli program kończy się rozkazem RET, to nastąpi skok pod adres OH znajdujący się w obszarze PSP i zostanie wykonany rozkaz INT 20H kończący program. Jest to możliwe pod warunkiem, że wskaźnik stosu będzie miał tę samą wartość przed wejściem do programu i bezpośrednio przed rozkazem RET. Ten sposób kończenia programu nie jest jednak zalecany, gdyż łatwo prowadzi do błędów. Strukturę obszaru PSP przedstawiono w tabl. 8.2.

Na rysunku 8.4 pokazano przykładowe wywołanie programu EXE2BIN oraz katalog dysku po tej operacji. Jak widać, plik o rozszerzeniu COM jest znacznie mniejszy od swego odpowiednika o rozszerzeniu EXE.

B:\ >a:cxc2bin ekran.exe ckran.com B:\ >dir

Volumc in drive B is MASM Directory of B:\EKRAN

< D1R>	5.02.88	9.24
<DIR>	5.02.88	9.24
1792	5.02.88	10.08
6221	5.02.88	10.10
281	5.02.88	10.10
172	5.02.88	10.11
959	5.02.88	10.11
191	17.05.88 68608 bytes frec	11.45

EKRAN ASM EKRAN LST EKRAN OBJ EKRAN MAP EKRAN EXE EKRAN COM

10 File(s)

Rys. 8.4. Przebieg konwersji plików EXE => COM

assembler�86� 6

assembler�86� 6

assembler�86� 6

assembler�86� 6