222 & Uruchamianie programów asemblerowych
L [adres [drive sektor sektor]]
Polecenie czyta dane z pamięci dyskowej i ładuje je do pamięci operacyjnej. Możliwe są następujące postaci polecenia - L adres drive sektor sektor
Zawartość kolejnych sektorów określonych parametrem polecenia i odczytanych z podanej parametrem drive stacji dysków zostanie zapisana do pamięci operacyjnej począwszy od adresu adres.
-L
-L adres
Polecenie czyta zadeklarowany poleceniem N lub wywołaniem programu uruchomieniowego (np. A > DEBUG nazwa.EXE) plik z programem z pamięci dyskowej i ładuje go do pamięci operacyjnej począwszy od adresu CS: 100 wówczas, gdy polecenie jest bez parametru, bądź od adresu zadeklarowanego. Po wykonaniu polecenia rejestry BX i CX zawierają liczbę odczytanych bajtów.
Przykład
-N Ciprogram
-L " ♦
W wyniku poleceń następuje odczytanie pliku z programem. "
M zakres adres
Obszar pamięci określony przez zakres zostaje przepisany w inne miejsce pamięci operacyjnej rozpoczynające się od adresu adres. Jeżeli w parametrach zakres i adres jest podany jedynie offset, to jest przyjmowany standardowo przez domniemanie rejestr segmentowy CS.
Przykład
-M CS: 100110 300 * ♦
Siedemnaście bajtów począwszy od adresu CS: 100 zostanie przesłanych do obszaru rozpoczynającego się od adresu DS:300. i ,
N nazwapliku [nazwa pliku]
Polecenie ustawia odpowiednie dane w bloku (lub blokach) kontrolnym FC B (tabl. 8.3), wykorzystywane w poleceniach L - ładowania pliku z pamięci dyskowej oraz W -zapisu do pliku dyskowego. UtĘ^k
Przykład
-N program_l.EXE ♦
O adres_wy bajt
Polecenie przesyła bajt do układu wyjściowego określonego adresem adres wy.
Przykład
♦
-O 3FA E2
powered by
S.4. Programy uruchomieniowe
Q
Polecenie Q kończy pracę z programem uruchomieniowym i przekazuje sterowanie do systemu operacyjnego MS-DOS. Uruchamiany program nie zostaje zapamiętany w pamięci dyskowej (zob. polecenie W).
R [rejestr]
Możliwe są następujące postaci polecenia R.
-R rejestr
Polecenie wyświetla zawartość zadeklarowanego rejestru i oczekuje na podanie jego nowej zawartości w postaci liczby szesnastkowej jedno-, dwu-, trzy- lub czterocyfrowej. Naciśnięcie klawisza Enter powoduje pozostawienie starej zawartości rejestru.
-R
Polecenie wyświetla zawartości wszystkich rejestrów, znaczników oraz następnego rozkazu. Przykład wykonania polecenia przedstawiono na rys. 8.7.
AX = 0000 BX = 0000 CX = 0AB3 DX = 0000 SP = 0100 BP = 0000 SI = 0000 DI = 0000
DS = 83E2 ES = 83E2 SS = 847A CS=848A 1P = 0000 NV UP I-I PLNZ NA PO NC
848A:0000 BE8200 MOV SI.0082
-r ax
AX 0000
:fffT
-r f
INV LP Cl PI, NZ NA PO NC -di_______
Rys. 8.7. Przykład działania polecenia E. (Znaki wprowadzane / klawiatuiy zostały na rysunku pogrubione)
-RF
Polecenie wyświetla stan znaczników, a następnie oczekuje na podanie nowego stanu wybranych (lub wszystkich) znaczników. Obowiązują przy tym następujące symbole
znacznik |
= 1 |
= 0 |
OF |
OV (ang. OVer) |
NV (ang. Not Over) |
DF |
DN (ang. DowN) |
UP (ang. UP) |
IF |
El (ang. Enables lut) |
DI (ang. Disab/es hu) |
SF |
NG (ang. NeGative) |
PL (ang. PLus) |
ZF |
ZR (ang. ZeRo) |
NZ (ang. Not Zero) |
AF |
AC (ang./hu:. Carry) |
NA (ang. Not Aux. Carry) |
PF |
PE (ang. Parity Evcn) |
PO (ang. Parity Odd) |
CF |
CY (ang. Curry' Yes) |
NC (ang. No Carry) |
Przykład
-R F
OV DN DI NG ZR AC PE NC-PONZEI -R F
OV DN El NG NZ AC PO NC-