Astrofotografia (77)

Rozdział 4_

Katalog najciekawszych obiektów do fotografowania

Jeśli już wiemy, w jaki sposób fotografować ciała niebieskie i czym, czas. aby poznać cel naszych fotograficznych łowów. Poniżej zapoznamy się z najciekawszymi obiektami mgławicowymi, które można obserwować za pomocą większości opisanych w rozdziale 1. obiektywów fotograficznych. Poza mgławicami i galaktykami proponowane są także gwiazdy wizualnie podwójne, które mogą być wdzięcznym tematem dla początkujących astrofotogra-fów. W zestawieniu, w kilku przypadkach, zostały podane przybliżone rozmiary oraz proponowany rodzaj obiektywu lub teleskopu (ogniskowa). Pamiętajmy, że ręcznie możemy prowadzić teleskop (z dobrym rezultatem) przez około 30 minut, przy czym ogniskowa obiektywu nie powinna być większa niż 500 mm. Jeśli chcemy fotografować z ręcznym prowadzeniem, używając obiektywów o ogniskowych powyżej 500 mm, musimy się liczyć z tym, że na negatywie gwiazdy będą miały kształt „fasolek", a nie o taki rezultat chodzi.

Dla wielu mgławic i części galaktyk nie ma sensu stosowanie długich ogniskowych, większych od 1000 mm (jeśli nie mamy odpowiedniej praktyki bądź mechanizmu zegarowego). Mają one na tyle duże rozmiary, że przy proponowanych ogniskowych (rozdział 3-. Obiekty’ mgławicowe) będą się i tak okazale prezentować na naszych zdjęciach. W przypadku gwiazd podwójnych minimalna ogniskowa obiektywu (teleskopu) to 1000 mm. Używając takich i dłuższych ogniskowych, mamy na ogół do dyspozycji małe światłosiły: //10-/'l6. Nie musimy jednak się martwić o zbytnie wydłużenie czasu ekspozycji, gdyż gwiazdy mają większe strumienie światła niż mgławice i na ogół wystarczają kilkuminutowe ekspozycje. Prowadzenie teleskopu musi odbywać się bardzo płynnie i dokładnie. Czułość filmu nie powinna być mniejsza niż 400 ASA. chociaż dla galaktyk i mgławic nie zaszkodzi film o czułości 800-1600 ASA.

Poszczególne gwiazdozbiory będą omawiane w kolejności alfabetycznej, a liczba ich została ograniczona tylko do tych, które są widoczne z Polski. Zanim przystąpimy do fotografowania jakiegoś obiektu, powinniśmy zapoznać się z jego położeniem na niebie. W tym celu pomocny okaże się atlas nieba gwiaździstego (atlasy takie są w księgarniach) oraz obrotowa mapka nieba (dostępna w planetariach i oddziałach Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii). Pamiętajmy, że najlepiej jest fotografować ciała niebieskie wtedy, gdy wznoszą się nad horyzontem co najmniej na 20°!