BAJKI OD ŚW MIKOŁAJA
2

I

-    Miau, miau, tak? - zaśmiała się Mama. - Teraz to „miau, miau"? A wiesz, że Ola i Zuzia martwiły się o ciebie, mały włóczykiju?!

Okruszek przymilnie otarł się o nogi swojej pani. Oj, dobra była ta jego Mama nadzwyczajnie. I dziewczynki też. Dbały o niego, bawiły się z nim piłeczką i sznureczkiem, i kłębkiem włóczki, karmiły smakołykami... Gdzież byłoby mu lepiej?

„Muszę się im odwdzięczyć - postanowił kotek. - Będę dzisiaj w nocy czuwał, żeby nikt nie przeszkodził Zuzance i Oleńce we śnie".

I zadarłszy ogon do góry, pomaszerował dumnie do pokoiku, gdzie obie jego małe panie leżały okryte kołderkami po same uszy.

-    Miau? - zapytał na wszelki wypadek, ale z obu łóżeczek odpowiedziała mu tylko cisza. Wskoczył więc na łóżko ' poduszce koło policzka dziewczynki, jego zdziwienie, kiedy spod kołderki nęła się mała rączka i pogłaskała mięciutkie czarne futerko.

-    Ciiicho, Okruszku - szepnęła do ucha Oleńka, a z sąsiedniego łóżeczka zawtórowała jej Zuzia:

-    My wcale nie śpimy, my czekamy!

„Ojejejej - pomyślał Okruszek. - Co

się tu dzisiaj dzieje? Najpierw pani gniewa, że się spóźniłem, teraz dziewczynki udają, że śpią, chociaż wcale nie śpią...?

Czegoś takiego jeszcze w swoim kocim nie widzi