cw1 a

Wprowadzenie:

Polimeryzacja emulsyjna polega na dyspergowaniu monomeru w wodzie za pomocą emulgatorów i poddawaniu polimeryzacji w obecności rozpuszczalnych w wodzie inicjatorów. Powstaje układ dyspersyjny polimeru w wodnie o dużym stopniu rozdrobnienia, zwany często lateksem. Zaletą polimeryzacji emulsyjnej jest ułatwiony odbiór ciepła egzotermicznej reakcji przez środowisko wodne oraz możliwość prowadzenia reakcji, w sposób ciągły, co pozwala na znaczne zautomatyzowanie procesu produkcji i obniżenie jego kosztów.

Stosowane do polimeryzacji monomery muszą charakteryzować się dużym stopniem czystości i być całkowicie wolne od inhibitora. Użyta w procesie polimeryzacji woda musi być odmineralizowana. posiadać przewodnictwo elektrolityczne poniżej 1 pS i nie powinna zawierać związków organicznych. Zaleca się usunięcie z wody tlenu, który inhibituje reakcję polimeryzacji i powoduje powstawanie nietrwałych, małocząsteezkowych produktów.

Jako środki pomocnicze w procesie polimeryzacji emulsyjnej stosuje się emulgatory, stabi li zaloty emulsji, inicjatory i substancje regulujące.

Hmuigatory to związki powierzchniowo czynne, które umożliwiają otrzymanie trwałej emulsji monomeru w wodzie. Dzielimy je na:

•    Anionowo-ezynne - są to najczęściej rozpuszczalne sole kwasów tłuszczowych, alkilosulfonowych, al ki loatylosul fortowych i siarczanów alkilowych.

*    Kationowo-ezynne.

« Niejonowe - rzadko stosowane w polimeryzacji emulsyjnej, do grupy lej należą: estry gliceryny i kwasów tłuszczowych , produkty addycji tlenku etylenu do alkoholi, fenoli lub kwasów tłuszczowych, poi i (alko hol winylowy) i inne.

« Stałe - fosforan wapniowy, talk, tlenki: glinowy i magnezowy.

Cząsteczki większości emulgatorów składają się z części hydrofobowej i hydrofitowej. Część hydrofobową stanowią rodniki alifatyczne, które nadają cząsteczce emulgatora zdolność rozpuszczania się w fazie organicznej, część hydrofitowa wykazuje zdolność rozpuszczania się w fazie wodnej. Dzięki temu cząsteczki emulgatora mogą adsorbować się na powierzchni granicznej woda-monomer, orientując się w taki sposób, że część hydrofitowa kieruje sic do wody, a część hydrofobowa do monomeru.

Jako inicjatory reakcji stosuje się: nadtlenek wodoru, wodoronadtlenek kumenu, nadsiarczany oraz uk łady redo ksowę.