DSC00267

Mo.rtowW w

tffMnun—

ta.11lhler.h7i łwiskiej, w    //*>««< «*/», oi,_K-*y, |

l., . milnosi'.    /<I Mk« zi«lł|jeok przyszłej .Z’'¹'¹

tt.tIJsi z dc-pon/mrui «rlmtrv » !«««• li«/IPrtl_zio_slyi.,,    i |„_r ¹

„mar legenda trzeeh wies/eWw (por. . poru, . wi,._SZ(/)^V,a *lę k^ Lenartowicz Teofil

fi 27 lutego 1822 roku w Warszawie, /m. 3 lutego |_<S9ł rctu ji: |H>eta, r*c*ibiar/. syn ubogiego szliididcii. Po ukończ^Wc ^o-obniKlcmt-f praomłl jako urzędnik u Warszawie. Jako poeta * N* ^S7,,Co,y u wars/a wsiom lumoriH /niku ...WKlw iślatiin" (1841) - nieofid- \ ° ^),Ul°^Vval piśmie * cyganerii warszau^kiej, gd/ic /.upry.yjuźnU si_v z i? ^nUz,ls°-

/niot\\im Anmcrt M)u.im żvciei]i ludu odbywał razem zć ^^<)nianen_ł (udo/njuy/c wirówki po Mazowszu i z Oskarem Kolbergiem ‘^m°_<5^s,cin* Opiekouał m'v nim krytyk literacki i folklorysta Kazimierz Wł° ⁽'^a,it:iⁱ-INó/cicki U połowic roku 1848 zagrożony aresztowaniem _//^U,ys,?^lv »*' spisku, udał się do Krakowa, a w roku 1849 do Drezna. p₍₎ i ^ ‘.^^dz,ai wde na Śląsku i w Wiclkopolsce (1849-1851) wyjechał doi! i^P°'

* "WDBic H roku 1852 do Paryża, tfdzic zaprzyjaźnił sic z * vli    ''

• —..    \    > /\aamem

‘ ^wnnan<™ Norwidom. W roku

lanowsKą. ucAuiatiut-------

1886 wykładał na uniwersytecie Mnośd zaś polską.

enartowicz, określany mianem lirnika mazowieckiego, pisał wiersze sty-zowanc na linkę poezji ludowej. Charakterystycznym utworem w jego orobku jtst Kaina (1845), piosenka liryczna o pastuszej miłości do przy-ody. oparta na paraleli sytuacji człowieka i natury. W swojej twórczości lirnik mazowiecki" wykorzystywał motyw sierocy, np. w wierszu Zloty ubek (1853) umieszczonym w tomiku Lirenka, wydanym w roku 1855 do jego poznańskiej edycji Norwid wykonał kartę tytułową). Lenartowicz pisywał także tekst) patriotyczne, jak monodramat Tyrteusz (1S4S), poemat Branka (1867) czy poemat Bitwa Racławicka (1859). W jego pisarstwie obecne są akcenty religijne. l-enartowicz pisał utwory poświęcone Maur- Boskiej (Najświętsza Mana fontu Studzien,decka, 1857) i świętym (Sinęta Zo/u, 1857, Żywot iw. Jana Chrzciciela, 1862).

Dramat (-> dramat romantyczny) i «• wierszem, powstał w roku 1839,

listem dedykacyjnym skierowanym do , ; '    ’^M|1' r°zpo«yL ■

wic-rs/ami: Ust do Aleksandra Holyńsktep ZTuns    «*'

.. ..mtuej

- _{r lo} obok -> Balladyny \ niedokohezonegp dramat Omawiany ^ulvVt J_any_Ch przez poetę „kronik historycznych", $wv

odu. Lilia Weneda. tak \*

i Grób Agamemnona.    ^w'^Mny "a łódce niloieeó

.. •    ,    —•^•wucuo dramatu

Krak, jedna /. planów....,o., przez poetę Jcronik historvanvch" ,i.J

..... .................—m    »• ytogn o losach narodi

historycznej klęski, czyli - jak pisał we wstępie do lll tomu IWzJi w „wieku nieszczęścia narodu" (o hipotezach dotyczących trylomi Slo-

wnrlinan /oh -> k^rJie...\

cych początków narodu. Ula Weneda, tak jak . Koniu,., i ailUiwu

mogła stanowić trzeci.) część trylogii o losach narodu polskiego w chwili historycznej klęski, czyli - jak nisal .............•    •

_n*>    ...w»«.v#^vłviu    «i«11 ą

wackiego zob« > Kordian).    ......^K" ^ow*

Akcja dramatu toczy się w czasach przedhistorycznych w okolicach Gopla. Ni. państwo Wenedów napadają Lcchici. Weneda nie sa » u Je skutecznie przeciwstawić się najeźdźcom. Przenikała ich mesjamswczoa (- > mesjanizm) idea konieczności ofiarę IV1U    \*/—. - . -

-    •• chuuu

.muuóiih ,n/acci wstawić się najeźdźcom. Przenikała ich mcsjanistyczna l > mesjanizm) idea konieczności ofiary. Tylko Koza Weneda, córka kró-Ja. wierzy, że determinacja w boju może uratować naród, dlatego też usiłuje natchnąć walczących Wenedów ideą zemsty, by w ten sposóh ożywić ich serca pozbawione wiary w zwycięstwo. Po klęsce dostrzega w grobie odradzającą się sile. dlatego zanlndnim™ nwUm; -u