DSC01871

tiad ⁼ 0,04-5-0,05 h

todv — czas odpalania i przewietrzania przodku, h, todp # 0,25-5-0,5 h

k — liczba równocześnie pracujących wiertarek, szt, v — prędkość wiercenia, m/h,

Cjadn — współczynnik uwzględniający równoczesne wiercenie otworów i ładowanie urobku

Gjedn ~ 0,5-5-0,7

Tj — współczynnik wykorzystania otworów ti = 0,75-5-1,0

3 — przekrój poprzeczny wyrobiska, m^!, a — kąt nachylenia otworów, stopień, p — wydajność ładowania urobku, m³/h, skały w caliźnie. Średnia głębokość otworów może być określona wzorem

l = Zi cos a

Według B.K. Buczniewa optymalną głębokość otworów w zależności od najkrótszego czasu zużytego na drążenie 1 m wyrobiska oblicza się wzorem

H ||§    ^m <7«>

gdzie

v₀ — średnia prędkość wiercenia otworu, k — liczba równocześnie pracujących wiertarek w priod-ku,    I

N — liczba otworów dla całkowitej powierzchni przodku, T, tprzyg — suma czasu zużytego na przygotowawczo-wykon-czeniowe operacje przy robotach strzelniczych i na ładowanie urobku.

Niekiedy głębokość otworu może być określona orientacyjnie Z = (0,5-5-0,9) B    m    (7.47)

lub

Z = (0,5-5-0,8) H    m    (7.48)

gdzie

B — szerokość wyrobiska, m,

H — wysokość wyrobiska, m.

Według głębokości można otwory małośrednicowe podzielić u* krótkie od 1,0 do 1,6 m, średnie od 1,6 do 3,0 m i długie powyżej 3 m.

Optymalne głębokości otworów nie mają stałych wartości i należą od parametrów robót wiertniczo-strzelniczych, rodzaju ma*

162