DSC02970

gazem do badań w atmosferze gazowej itp. W komorze preparatu instaluje się również detektory do analizy efektów związanych z oddziaływaniem wiązki elektronów na materiał próbki (np. detektor promieniowania rentgenowskiego, detektor elektronów wtórnych itp.).

Komora preparatu zaopatrzona jest w śluzę umożliwiającą wymianę preparatu bez konieczności zapowietrzania całego mikroskopu.

2.1.3. Układ soczewek tworzących obraz

Układ soczewek tworzących obraz składa się conajmniej z trzech soczewek: soczewki obiektywowej, soczewki pośredniej i soczewki projekcyjnej.

Soczewka obiektywowa ma największe znaczenie, ponieważ właśnie ona tworzy obraz obserwowanego preparatu. Wykonana jest najdokładniej ze wszystkich soczewek, ponieważ jej wady są przenoszone i powiększane przez następne soczewki. Ma możliwie najkrótszą ogniskową co zmniejsza aberację sferyczną. Soczewka ta ma w przybliżeniu stałe powiększenie i posiada możliwość precyzyjnej zmiany ogniskowej w małym zakresie. Umożliwia to regulację ostrości obserwowanych preparatów. Soczewka obiektywowa ma zawsze układ do korekcji astygmatyzmu (stygmator).

Należy zaznaczyć, że w mikroskopie elektronowym ustawianie ostrości odbywa się poprzez zmianę ogniskowej (odległość preparat - obiektyw jest stała), odmiennie niż w mikroskopie optycznym gdzie ostrość reguluje się dopasowując odległość obiektyw - preparat (ogniskowa jest stała).

Druga z soczewek, soczewka pośrednia ma duże możliwości regulacji wzbudzenia i dzięki temu może regulować powiększenie obrazu. Soczewka ta umożliwia również uzyskanie odpowiedniego sposobu pracy mikroskopu. W normalnym trybie pracy, przy obserwacji obrazu mikroskopowego, odwzorowuje ona obraz utworzony przez soczewkę obiektywową. Jeżeli natomiast soczewka pośrednia odwzorowuje obraz tylnej płaszczyzny ogniskowej soczewki obiektywowej, to powstaje obraz dyfrakcyjny (dyfrakcja elektronowa).

Schemat powstawania obrazu mikroskopowego i obrazu dyfrakcyjnego