DSC03420

Porzeczki

dość luźne, kwiatów 5—10, czasem występuje krótkie grono drugiego rzędu. Przysadki małe, lancetowate. Kwiaty prawie dzwonkowate, blade, najczęściej z odcieniem czerwonofiołetowym, gruczołowate. Dno kwiatowe szerokie. Dziadki kielicha języcz-kowate. długie, wąskie. Matki korony białawe, dość duże.

W obrębie gatunku Rihes mgrum L. wyróżnia Janczewski dwie odmiany botaniczne:

k m&ram Tar. oaropeanum — rozpowszechnioną w Europie,

R. m§nm Tar. pamciflonm (Toczamnow) — występującą w Azji i na stepach KmgjojL

Porzeczki czarne uprawiane w Europie pochodzą od var. europeanum. Nkłkzne i obecnie nie znane odmiany o owocu ołiwkowozielonym pochodzą od var. paucif-brum.

Rozwija się prace nad uzyskaniem nowych odmian. Hodowcy sięgają do gatunków posiadających geny warunkujące odporność na choroby grzybowe i wytrzymałość na mróz. Dwie ze stosunkowo nowych odmian porzeczki czarnej wybrano spośród lokalnych typów porzeczki skandynawskiej (R. nigrum var. scandinavicum): Bródtorp (w Finlandii) i Ojebyn (w Szwecji). Najnowsze odmiany otrzymano w wyniku hodowli twórczej. Pochodzą one od różnych, często wschodnioazjatyckich gatunków porzeczek (np. R. dikuscha Fisch., R. ussuriensis Jancz.) lub odmian z nich wyprowadzonych. W grupie tej są: Ben Lomond, Bona, Ceres, Titania.

Q1 i Panina charakterystyka iinrawianyeh odmian