DSC05646

D

V:

Nr

>2958

' •

TĘP

i

■

AUTOR, ŻYCIU / IJ)SY

Obok poetów, porywających nad ziemię i w zaświaty, cenimy i mniejszych fantazją, a skromniejszych talentem, skoro dają świadectwo ludzi i czasów, — skoro odbijają ideały, tryb, życie minionych dni, — skoro mądrze radzą a pięknie piszą. I)o taklchto należy i podgórzanin Wacław Potocki (1625—1696), co najpełniej wyraził slaroszlachcckie ideały a życie dawne, barwne, ciekawe, odtworzył we wszystkich szczegółach i przed piewcą Pana 'Tadeusza najbardziej narodowym pisarzem się okazał. Z dawnych nikt mu nic dorównał, chociaż przeszedł go Kochanowski sztuką, miarą, stylem; nawet w wieku XVII górował nad nim nauką i smakiem Szymonowie, temperamentem Andrzej Morsztyn, mistycznym zabarwieniem wiary Kochowski; w ośnmastym Krasicki go daleko w tyle pozostawił wy-twornością i ogładą. Ale żaden z dawnych, nic wyłączając domorosłego Reja, ani oddał się z równym wytrwaniem i poświęceniem służbie Muzom, ani oddal si<, w tej służbie lak wyłącznie polskości. Poeta, ani myślący o oryginalności, ślepo obcych torów sic dzierżąc, nie