DSC05727

is>

MsJrf te' wm $*>} l^wc W    pakowny

1Vn« ' ' ^i%    ‘ ‘ ^U:UM

SMefWko*i P-sk^htu. Mi•

_N ;_K , \_NV mn przymiotem od nikogo wtóra.

7 ^ vk^: niepiwab tvm poturbowała.

*-_{c r<1 K},' prowtnwją Wenus nochala . i muMo podobnie. gd*< Mrwc ona

*■*»^{1 1}

\ Miiliiritili^    *s»dą

V    .. ,n;.;:.. ow . ■ • o.

Tak. re członka mc było w ciele jej żadnego V.- kochania i wdzięku swego osobnego A wprzód włos po ramionach płyną! bursztynowy. K:on\ kiedy dosięgło słońce więc jej głów.

Zajmował się płomieniem przez ciche pioruny Niecąc rrperkussyjc i żarliwe łuny < Po kosztownych pokojach Smukowniejsze czoło Nad ałabastr gładzony wsiane wesoło

Brwi puszyły, niebieskim równając się lukom Od słońca odrażonym, oczy dwiema krukom. Wielkie t otworzone, przez obroty żywe f.*dń oraz i żądła strzelały Slkodlm<

Czym. piękna białogłowa, kogo zabić chciała, kogo wzajem ożywić - wygodne umiała Nos w miarę pocugruony jagody różane Śliczną dzielił ideą. które pomieszane

Na poi :c krwią i mlekiem tym wdzięczności w sobie Muły więcej. kiedy wstyd przyrumienił obie Usu krwawsze nad koral słodko się spoiły,

L.-.m by do smakowania sposobniejsze były I mordentow p    szyj* z sądnym śniegiem

Tatarskim mc równała, którą swvm szeregiem lXuga sznura perłowa wkoło opasała Az gdzie daicj natura wstydem warownia.

1 K*rś zupehu i biała na wierzch się dobywa kształtem dwu pomagranai. której v zęsc pokrywa

190

200

205

210

215

230

W vdawra się na wymM Wvnnkw by W azyl kto 1 lelcnmc 7 pU»mxą ywuu.

Zcby, co zaadmśctwa kryje ddci wata.

Z tego tylko, co widzi. ocvąv Mę obroku.

IX> ślicznej tci unxiv i pio dziwnie buk:

1 a kich nieba kanarów tcwnąm w nię na.ałv.

Vx gdziekolwiek stąpiła, gdziekolwiek spojrzała Zdało się, że na swiccic sama kr\ Wała 1 sama hyc rozkoszą i,ulx>u szia kędv -Róże w trop jej i fiolki zakwitały wszędy Luboli się rozsmiala jakoby kto wdzięcznych Oknem wielkim uchylił różańców mie>ięcznych, l ak język ułożyła, tak z cukrowej gęby Klarowniejsze nad kryształ .ila zęby l w tych ograniczonych s -rankach je trzymała Jakoby nic zbytniego ani w śmiechu mula,

Ani w mowie Taidą swiegou.wą była.

Ale pierwej co wyrzec w sobie uwazda. Grzecznością tą nikogo cale komentując A żądzą i pragnienie dalsze sostawuiąc Tym, którzy ją kochali. Owo co wiek stan Rachował tny Gracyje i chwalił bez miary.

Tedy z jednych oczu jej tysiące palah A w insze się gdy chciała coraz odmień ały l cert »postaci Jaka Febe bvwa Kiedy gWę supchu >\w .

Sanu jedna wiedzie rej a daleko v\ł mes

sv,    • ś

Więc się być upatrując w takiej swej ozdobie 1 wiedli to do siebie tik boobo stc * sobte \.,a wsqdn mrtorhił* «e tci po ■ sbł».

Jakoby w tyto Wertene samej mcspusetU A tern ludzkie lavtvrv \    ch\ki!v

Dumy i prezumiwici więtszej w mę • *^vu -^,N Gdv jako na codzienny widoK \ wesele Różnych się kaw alłeiow schodnio tak wiek Pvvł okna jej pałacu, radząc o tym sobie.

U