DSC00162

Rys. 11.5. Układ ciągów sytuacyjr\ych i linii pomiarowych

Długość każdej linii pomiarowej mierzy się dwa razy. w tym przynajmniej raz przy zastosowaniu metody użytej do pomiaru długości w osnowie pomiarowej, Wynik lego pomiaru nie powinien się różnić od długości obliczonej ze współrzędnych punktów Opat cia danej linii o wartość przekraczającą odchyłkę/^ obliczoną na podstawie wzoru;

fi = 0,07 m + 50 mm/km    (11 2)

Gdy drugi pomiar długości linii pomiarowej jest wykonywany podczas zdjęcia s/c/c gółów metodą ortogonalną, wówczas różnica wyników obydwu pomiarów me może być większa od wartości podwójnej odchyłki f_L.

Linie pomiarowe są najczęściej stosowane jako oparcie pomiarów sytuacyjnych mc todą rzędnych i odciętych. Zakłada się wtedy jednorzędową sieć ciągów sytuacyjnych, na loórej opiera się jeden lub wyjątkowo dwa rzędy linii pomiarowych, przebiegających moż liwie jak najbliżej zdejmowanej sytuacji. Podczas zdjęcia szczegółów metodą biegunową na ogół nie zakłada się linii pomiarowych, lecz prowadzi pomiar z punktów wici zcholko wych ciągów sytuacyjnych i punktów posiłkowych na bokach tych ciągów.

11.2.5. Zastosowanie wcięć do zakładania osnowy pomiarowej

Zasady konstrukcji niektórych rodzajów wcięć pojedynczych i sposoby ich obliczania zostały omówione w rozdz. 8. Wcięcia mogą być wykorzystywane do zakładania nowych punktów osnowy pomiarowej, przy czym zgodnie z wymogami instrukcji CM (»l .'00,') muszą one być elementem osnowy pomiarowej, a zatem nie mogą się opierać na wcześniej obliczonych i wyrównanych punktach tej osnowy, tworząc osnowę U rzędu W konstrukcji wcięcia powinien wystąpić co najmniej jeden element nadliczbowy,

Instrumenty używane do pomiarów wcięć || teodolity i dalmierze mus/ą spełnić le same wymagania dokladnościowe, które były podane wcześniej dla ciągów sytuacyjnych Kąty utworzone przez elementy wcinające muszą się zawierać w przedziale od 45* do 135*.