DSCF1908

1 p

Ca

:ja

WB

JH

|^>/|

pMi

m

tyĄ

i*

'a • /1

óu£A

tanie poleca na dostosowywaniu otoczenia ilo vuł

nva. a także na czynieniu otoczenia neutralnym J?f^{h możliwośd} gagowa żeń (rysunek 40J.    zakresie możliwych zagro-

Rys. 40. Wzajemne oddziaływanie systemu i otoczenia bezpieczeństwa

Analiza rozwiązań w zakresie bezpieczeństwa pozwala wnioskować, że system z otoczeniem wzajemnie na siebie oddziaływają. Otoczenie wpływa na podejmowane rozwiązania systemowe, a system na charakter otoczenia. Podejście systemowe do rozwiązywania problemów bezpieczeństwa pozwala na znaczne ograniczenie niesprzyjających okoliczności w drodze zmniejszania wrażliwości na zagrożenia, stosowania właściwych zabezpieczeń, odpowiednich materiałów, procedur postępowania w odpowiednich okolicznościach i innych przedsięwzięć sprawiających, że otoczenie będzie sprzyjało samoregu-lacji w systemie.

2. Reagowanie na zagrożenia — zasady ogólne

Samoregułacja w systemie nie zapewnia skutecznego reagowania na każde zdarzenie niekorzystne. Zasadniczo dobrze przygotowany system powinien sobie poradzić z sytuacjami kryzysowymi w drodze samoregulacji, ale zdarzenia o znamionach większych incydentów lub katastrof mogą sprawiać już poważne problemy. Dlatego dysponowanie zintegrowanym systemem zarządzania kryzysowego jest bezdyskusyjne. Ten system musi być adekwatny do potencjalnych zagrożeń i powinien sprostać skutkom takich zdarzeń.

Reagowanie jest pakietem przedsięwzięć weryfikujących w praktyce poprawność przeprowadzenia dwóch poprzednich faz: zapobiegania i przygotowania, realizowanych pod kątem możliwych zdarzeń niepożądanych. Incydenty, katastrofy i kryzysy różnią się, ale mają wspólną cechę: zagrażają życiu, zdrowiu,

• i i »