DSCN0627

A. Wykresy pomocnicze do doboru współczynników przesunięciu zarysu

Przy rozdzielaniu sumy x, + .v₂ na oraz x₂ możemy posłużyć się wykresem pomocniczym na rys. A.2 w przypadku reduktorów lub na rys. A.3 — w przypadku multiplikatorów.

liczbo zębów z lub z.

Rys. A.2. Podział sumy współczynników przesunięcia zarysu w przekładniach redukujących według

DIN 3992

Przykład. Dla reduktora z kołami z_x — 19 i z₂ = 125 dobrano % + x₂ = 0,85. Aby znaleźć racjonalne wartości x, oraz x₂ postępujemy następująco: na osi odciętych wykresu na rys. A.2 w miejscu (z₁+z₂)/2 = 72 rysujemy linię równoległą do osi rzędnych i na wysokości (x, + x₂)/2 = 0,425 znajdujemy punkt A. Przez punkt A rysujemy linię pośrednią, w tym przypadku pomiędzy liniami R13 i R14. W miejscu z₂ = 19 oraz z₂ = 125 rysujemy linie pionowe aż do przecięcia się z linią pośrednią w punktach B i C. Rzędna odpowiadająca punktowi B wyznacza x, = 0,47, a rzędna odpowiadająca punktowi C wyznacza x₂ = 0,38.

W przypadku przekładni mulliplikacyjnych postępujemy w podobny sposób, korzystając z wykresu na rys. A.3.

Jeżeli mielibyśmy korzystać z' obszaru zakreskowanego na rys. A.l i A.2, to należy sprawdzić, czy nie wystąpią nieprawidłowości zazębienia, np. w postaci interferencji, która mogłaby się pojawić zwłaszcza w przypadku nacinania zębów dlutakiem modułowym o małej liczbie zębów.

liczba zębów i lub z_Y

Rys. A.3. Podział sumy współczynników przesunięcia zarysu w przekładniach miltiplikujących według

DIN 3992

|

I

A

V

i

£

Przytoczone wykresy należy traktować jako pomoc przy wstępnym doborze współczynników korekcji. Ostatecznej oceny prawidłowości ich doboru dokonujemy w obliczeniach sprawdzających, porównując między sobą obliczone wartości współczynników bezpieczeństwa zębnika i koła S_n, S_F2 oraz 5„,. S_H2. W przypadku np. dużej i niekorzystnej różnicy wartości S_Fl i S_F2 okaże się celową zmiana wartości x_x i x₂ na inne, prowadzące do wyrównania współczynników bezpieczeństwa zębnika i koła.