DSC07302

i

^rAFTA-GAZ

W otworze Brzesko 1 profil keloweju jest następujący (rysunek 19). Na batońskiej serii piaskowco-wo-łupkowej z rzadkimi wkładkami wapieni, leżą podobne utwory, zawierające liczniejsze wkładki węglanowe. Są to warstewki wapieni o grubościach 5-10 cm. zajmujące w całości protilu 5-10%. Zarówno w serii piaskowcowo-ilastej, jak również we wkładkach

Rozwój utworów kelowcju , ze względu na bardzo bogaty materiał dokumentacyjny, przedstawiony zostame w formie bardzo skróconej. Najpełniej utwory te rozwinięte są w strefach osiowych rynien (Brzesko 1. Jadowniki 5, Lcpuszna 1, Pogórska Wola 8) i najprawdopodobniej leżą tu one zgodnie na osadach batonu, jako ich kontynuacja.

węglanowych, występują liczne zwęglone szczątki roślin, często spirytyzowanych. W utworach tych spotyka się fragmenty skorup małży, przeważnie spirytyzowanych. W wyższej części keloweju tego otworu nie uzyskano materiału rdzeniowego, ale na podstawie wykresów geofizyki otworowej, w tej części profilu również przeważają skały ilaste. Miąższość keloweju w tym otworze jest duża, osiąga 23 m. Granice lego piętra wyznaczają niżej ległe utwory batonu udokumentowane mikrofaunistycznie i nadległe skały węglanowe jury górnej. Zbliżone grubości wykazują utwory keloweju w otworach Jadowniki 5 (16 m), Lepuszna 1(12 m), Pogórska Wola 8 (19 m) i w otworach z rejonu Dobczyc (9-13 m). Przeważnie jednak, zwłaszcza w brzeżnych partiach rynien, osiągają one zaledwie kilka metrów (rysunek 18 i 19). W strefie granicznej utworów keloweju z Oksfordem, występuje cienka, 1-2 m grubości, bardzo charakterystyczna warstwa wapieni bulastych i gruzłowych. Jej występowanie na omawianym obszarze, ogranicza się do terenów położonych w północnej i środkowej części. Stwierdzono ją na tym terenie w otworach Pawęzów, Łukowa, rejonu Dąbrowy Tarnowskiej. Wapienie bulaste znane są również z wierceń okolic Sędziszowa Małopolskiego, niecki miechowskiej oraz z odsłonięć powierzchniowych z obszaru jury krakowsko-częstochowskiej i Gór Świętokrzyskich. Nie stwierdzono ich natomiast w południowej części omawianego obszaru, na południe od Sędziszowa — Tarnowa - Brzeska - Bochni.

Badania mikrofaunistyczne utworów keloweju stwierdzonych na opracowanym obszarze (Moiaw-ska w: Moryc, Ratajska, fl 22, 123]) wskazują bezspornie na ten wiek.

Analizując osady środkowej jury opracowanego obszaru można stwierdzić, że tworzyły się one w strefie bliskiej brzegu ówczesnego morza, w strefie jego du/ej ruchliwości. Częste są w nich przypadki redepo-z>cji, struktur osuwiskowych i śród formacyjnych ścięć erozyjnych, wskazujących na niespokojną i zaburzoną sedymentację. W kilku otworach (Brzesko 1, Grądy 1, Czarna Sędziszowska 3, Szufnarowa 1, Zagórzyce 6) stw ierdzono w nich przedmalmskie ścięcia erozyjne górnej części utworów doggeru [50*, 115].

Utwory jury środkowej w niektórych, pojedynczych i nielicznych wierceniach opracowanego obszaru, były już częściowo w literaturze opisane, ale nie przeprowadzono szczegółowego ich podziału stratygraficznego i prób o charakterze syntezy [18*, 102, 105, 106, 111, 115].

Reasumując należy podkreślić, że transgresywny charakter morza środkowojurajskiego, powodował rozszerzenie się zasięgów poszczególnych pięter (rysunek 20) i przekraczające ułożenie młodszych osadów doggeru w stosunku do utworów starszych tego podsystemu. Przekraczający układ warstw widoczny jest we wszystkich paleorynnach oraz na obszarach lądowych (NE i E), zajmowanych stopniowo przez ekspansywnie wkraczające morze (rysunek 20, 21, 22).

N.D.3

Rys. 21. Schematyczny przekrój przez utwory jurajskie na linii Dobczyce Brzesko Radłów Nieczajna Dolna (linia przekroju A A na rys. 20 i 27)

1 utwory węglanowe górnej jury; 2-4 osady siIikoklast\cznc środkowej jury; 2 iłowcc, mułowce i piaskowce (kclowcj baton V 3 _ mułowce, piaskowce z wkładkami iłowców (kujaw górny środkowy); 4 piaskowce z wkładkami mułowców (kujaw dolny); 5 _ otwory wiertnicze; 6 podłoże jury; 7 - uskoki (l.-K-l. - przebieg strefy dyslokacyjnej I ubliniee Kraków Rajbrot); M - miocen; K₂ - kreda górna.

271

nr 6/2006