EKG2

Wzrost amplitudy załamka R w odprowadzeniach przedsercowych prawokomorowych - występuje np. w przeroście prawej komory, w zawałach tylnej lub tylno-bocznej ściany serca, w zaburzeniach przewodzenia w obrębię prawej odnogi pęczka Hisa.

1

Rycitta 12. Różnorodne kształty zespołów QRS

Niewielki i wąski załamek Q (<0,03s) występuje w większości odprowadzeń; zawsze powinien być obecny w odpr. I.aVL_>Vj₎V6, natomiast jego obecność w odpr, V2-V3 jest nieprawidłowością. Zatem za zalaniek O patologiczny należy uznać każdy załamek O w odpr. V?-Vi oraz załamek O o czasie trwania > 30ms w pozostałych odprowadzeniach.

UWAGA!

-    obecność głębokiego załamka O i niskiego załamka R >v odprowadzeniu III może zależeć od wysokiego ustawienia przepony, dlatego przy wątpliwościach diagnostycznych zawsze należy zapisać EKG na szczycie wdechu; jeżeli były to zmiany pozycyjne - to podczas głębokiego wdechu amplituda załamka Q zmaleje (lub załamek Q zniknie) a załamka R - wzrośnie

-    zazębienie (schodek) na ramieniu wstępującym załamka R, tzw. fala delta znamionuje zespół preekscytacji i jest dowodem depolaryzacji części mięśnia komór przez dodatkowy szlak przedsionkowo-komorowy (pęczek Kenta, włókna Mahaima)

-    analizując zespół QRS oceniamy również czas pobudzenia istotnego, tzn. zwrot ujemny

lub wychylenie wewnętrzne; jest to fragment zespołu komorowego od jego początku do szczytu załamka R (ryc. 13)