. . 3 wewnątrzkomórkowymi (il. i2, i3). Końcowy odci-
zcwnftrznymi (cl. c2. e. ) £ w macjerzy pozukomórkowej i bierze udział
nek aminowy (N-konie ) J J - f umiejscowienlu receptora w błonic (rc. w rozpoznawaniu ncump^którnka ora „^ pQ związaniu z „europr^
reprorj' pływają'' z"'l'n'%,miljęJ), 7 „dcinków Iransmcmbranowych (TM) tkwi,, kokiem 2tajaji| się W S ^ „„„i zewnętrznymi tworzy kieszcii, dc, kil
“ 1Sianowi!) bardzo skuteczne rozwiązanie, Świadczy
fakt Z wlokn ewolucji powały niezależnie<»i siebie 3 (a niektórcy mówi,„s) rodziny łych receptoniw niemające wspdlnycl, przodków (ryc. 3.10). Na pędu,. ^TpSobiefclwa sekwencji aminokwasowych receplorów 7TM można je p„,
I^Najwiętsza ze wszystkich, zawierająca 2 najlepiej poznane recep. lory 7TM - rodopsynę, będącą receptorem retmaln tworzącego się pod wpływem światła, oraz receplor ft.adreneigiczny. Dzięki poznaniu dokładnej budowy ro. dopsyny na podstawie badali kry stalograficznych obecnie wiadomo wicie o mc-chanizmach działania receptorów 7TM. Badania nad receptorem p-adrenergicz-nvm dostarczy ły m.in wiadomości o regulacji aktywności receptorów 7TM. Cecha charaktery styczną tej rodziny jest obecność palmityJowanej cysteiny w końcu C.
Terminal aminowy (N-koniec)
Helisy transmembranowe
-aktywacja kompleksu -kieszeń receptorowa (w rodzime la)
BŁONA KOMÓRKOWA
pętla i3 -sygnalizaqa -powiązania z cytoszkieletem
Oddziaływania wewnątrzkomórkowe
-sygnakzaqa -transport receptora -umiejscowienie w błonie' -wiązanie z cytoszkieletem
S^^hmfI^UdOWyIeCep,0ra sPf2^one9° 2 G Zasadmczą częścią jest 7 helis trans
membranowych połączonych pętlami zewnętrznymi. wewnętrznymi oraz odcinki końcowe - zewnętrzna
Ryc 3 10 Rodźmy białek sprzężonych z białkami G a - rodz.nv o ooznan*,
rodzinami 1.2.3 nie ma homologn sekwenq, aminokwasów w wskazJe naH ^ ~ P°m*1ZY
w procesie ewoluqi, podrodziny 1a. 1b . 1c są ze sobą w
terminalnych oraz budowie pętli powodują że w poszczeoólnvrhw?łu90*d ścinków
usytuowane są domeny wiążące ligand (Z Bockaert j 'p.n {p Mni"3? ' P?drodz'nach raczej
-coupled receptors an evolutionary success EMBO J A999.18^ 1722^1729) °ł G pt0tein'
77