Farmakologia wykład019

Na wiązanie z białkami istotny wpływ ma pH środowiska. Zakwaszenie krwi zwiększa stopień wiązania leków będących słabymi kwasami, a alkalizacja zwiększa stopień wiązanie preparatów o charakterze słabych zasad.

Wzrost temperatury obniża zdolność adsorpcyjną białek osocza. Przy łącznym podaniu kilku leków może dojść do wzajemnego wypierania z połączeń z białkami krwi. Leki silniejsze wypierają te o mniejszym powinowactwie do białek. Wyparcie leku z jego wiązań białkowych zwiększa siłę jego działania farmakologicznego, co może prowadzić do przedawkowania leku.

Interakcje w zakresie transportu błonowego

Leki wpływające na dyfuzję prostą lub transport aktywny mogą w istotny sposób zmienić transport innych leków przez błony biologiczne. Do takich leków należą (czyli zwiększających dyfuzję) środki pobudzające układ parasympatyczny (acetocholina). Pod wpływem tych leków dochodzi do depolaryzacji błon komórkowych. Niektóre leki (glikozydy nasercowe) mogą zmniejszyć przepuszczalność błon komórkowych dla innych leków.

Interakcje w zakresie transformacji

Dwa leki metabolizowane przez wątrobę mogą wzmagać biotransformację, gdy jeden jest induktorem enzymatycznym, lub też hamować biotransformację gdy któryś zmniejsza aktywność enzymów mikrosomalnych wątroby.

Klasycznym przykładem induktora enzymatycznego jest fenobarbital, zwiększa aktywność enzymów mikrosomalnych wątroby, tym samym zwiększa również metabolizm innych leków, zmniejszając tym samym ich aktywność farmakologiczną.

19