0
W interferometrze tym monochromatyczne światło emitowane ze źródła Przechodząc przez odpowiednie szczeliny k (tzw. Kolimator) zostaje ukierunkowane w postaci równoległej wiązki podążającej w kierunku płytki światło dzielącej P. Płytka ta odbija cześć światła, a pozostała cześć przepuszcza. Przepuszczona wiązka światła podąża w kierunku zwierciadła Zi.-Po odbiciu od niego światło powraca do płytki P, gdzie ponownie zostaje częściowo przepuszczone, a częściowo odbite. Wiązkę światła powracająca od strony zwierciadła Zi i odbita w stronę okularu 0 oznaczono na rys. 1 W tym samym czasie światło dochodzące z kolimatora K do płytki P i odbite w stronę zwierciadła Z2 dociera do niego i jest odbijane na powrót w stronę płytki P. Po dojściu do niej, w wyniku kolejnego odbicia i przepuszczeni, jego części oznaczona 2 podąża w kierunku 0.
Odległość przestrzenna (a tym samym jej kwadrat):
D2 = Ax2 + Ay2 + Az2 = Ax2 + Ay\ + Az2
Axx = xu -xl2,AyJ,Azl;Ax2 = Ax2l -x22,Ay2,Az2
różnice odpowiednich współrzędnych dwóch punktów w dwóch układach odmierzenia poruszających się wzglę
dem siebie.
Interwał czasoprzestrzenny dwóch zdarzeń:
s2 = c2At2 -Ax2 -
Ay2 - Az2 = c2At2 - Ax\ - Ay2 - Az\
Atx — tu tu,At2 —t2l t22
różnice odpowiednich współrzędnych, czasowych dwóch zdarzeń w dwóch czasoprzestrzennych układach odniesienia poruszających się względem siebie.
różnice odpow. współrzędnych przestrzennych tych zdarzeń.
Masa ciała nie jest stała, rośnie wraz z jego prędkością v zgodnie ze wzorem:
m0
V |
, m0 - masa spoczynkowa
Wszystkie zjawiska fizyczne przejawiają się jednakowo we wszystkich układach jrrt^rjrfHn^rh, $ Prędkość światła nie zależy od ruchu jego źródła,
nie można przesłać informacji z prędkością większą od prędkości światła w próżni.
Wnioski:
dylatacja (wydłużenie) czasu- czas własny płynie wolniej, kontrakcja (skrócenie) odległości,
relatywistyczna masa i energia całkowita oraz siła nie są niezmiennikami transformacji Lorentza, ich wartości zalezą od układu, w którym dokonuje się pomiarów.