k - podatność magnetyczna ośrodka.
Diamagnetyki - materiały dla których k < 0 i bardzo małe. Są wypychane z niejednorodnych pól magnetycz-nych> Umieszczone w zewnętrznym polu magnetycznym magnesują się przy czym zwrot wektora namagnesowania jest przeciwny do zwrotu wektora natężenia zewnętrznego pola magnetycznego. Diamagnetyzm można łatwo bezpośrednio zaobserwować, gdy atomy, jony lub cząsteczki mają wypadkowy moment magnetyczny równy zero. Podatność magnetyczna (k) diamagnetyków nie zależy od temperatury.
Paramagnetyki - materiały dla których k > 0 i bardzo małe. Są wciągane do niejednorodnych pól magnetycznych. Cząsteczki i atomy mają pewien moment magnetyczny różny od zera. W obecności zewnętrznego pola magnetycznego kierunki własnych momentów magnetycznych ustawiają się zgodnie z tym polem. Skutkiem takiej orientacji jest namagnesowanie. Podatność magnetyczna (k) paramagnetyków jest odwrotnie proporcjonalna do temperatury.
( jL?,4 Opisz podstawowe własności ferromągnetyków.
i Własności tych materiałów są związane z budową krystaliczną ciał złożonych z atomów lub cząsteczek o różnych
^ od zera momentów magnetycznych. Charakterystyczne dla ferromągnetyków jest występowanie tzw. domen p-W ma9netycznych- Bez zewnętrznego pola magnetycznego tzw. materiał pierwotny (nie namagnesowany) posiada
\ / wypadkowy moment magnetyczny równy zero. Dzieje się tak ze względu na przypadkowe rozłożenie momen
tów magnetycznych bardzo wielu domen magnetycznych danego ciała. Umieszczenie takiego materiału w zewnętrznym polu magnetycznym powoduje jego namagnesowanie w wyniku zajścia dwóch procesów:
. x — <,_( powiększenie się domen w których wypadkowy moment magnetyczny jest skierowany zgodnie z kierun-
'i" OCdcfe.1^kiem zewnętrznego pola magnetycznego, __-
obrót wektora momentu magnetycznego w domenie, tak aby wektor ten był skierowany zgodnie z kierun-0 kiem zewnętrznego pola magnetycznego.
ferroma9netyka z zewnętrznego pola magnetycznego pozostawia go trwale namagnesowanym. Powy ^ ' żej temperatury określonej jako^tzw. punkt Cur/e/ferromagnetyki zachowują się jak paramagnetyki.
& Antyferromagnetyki - w odróżnieniu od ferromągnetyków wykazują silne wypadkowe namagnesowanie tylko w obecności zewnętrznego pola magnetycznego. Powyżej tzw. temperatury Neeja antyferromagnetyki zachowują się jak diamagnetyki; poniżej tej temperatury ich podatność magnetyCźńa~(K) maleje w miarę ochładzania.
elektronowa, jonowa, dipolowa.
Związek pomiędzy podatnością a przenikalnością dielektryczną w najprostszy sposób można opisać przy użyciu dwóch następujących wzorów:
W szczególnych przypadkach wektor polaryzacji ośrodka jest zależny nie tylko od zewnętrznego pola elektrycz-