Foto2157

mu lub utratę ich właściwości, w wyniku którego nastąpiło zagrożenie życia i zdrowia ludzi, ich niezbędnego zaopatrzenia lub mienia.

Akcja ratownicza^{1 2 3} — to zorganizowane działania podejmowane przez specjalistyczne służby i formacje, działające pod jednolitym kierownictwem przy współdziałaniu różnych organów i instytucji podczas katastrof naturalnych i awarii technicznych, których skutki zagrażają życiu i zdrowiu dużej liczby ludzi lub mienia w znacznych rozmiarach. W ramach akcji ratowniczych policja realizuje zadania w zakresie: alarmowania i ostrzegania, czynności procesowych, działań ratowniczych, porządkowych, które mają na celu ratowanie ludzi zagrożonych lub poszkodowanych, ratowanie i ochronę mienia, ochronę bezpieczeństwa i porządku publicznego, usuwanie zniszczeń powstałych w wyniku zdarzenia i likwidację bezpośrednich skutków.

Akcja ratownicza — udzielanie pomocy doraźnej w krótkim czasie i przy małym nakładzie sił⁴.

Bioterroryzm⁵ — jest to rodzaj terroryzmu (dywersji) z użyciem środków pochodzenia biologicznego. Do grupy tych środków należą przede wszystkim bakterie i wirusy. Na temat bioterroryzmu szczególnie dużo mówiono po atakach we wrześniu i październiku 2001 roku, choć znany był od bardzo dawna. Pierwsze przesłanki dotyczą Aleksandra DI Wielkiego, zwanego Macedońskim. W średniowieczu ciała zmarłych na dżumę (czarną śmierć) przerzucane były przez fortyfikacje obronne nieprzyjaciół. Największy rozwój broni B miał miejsce w czasie - i po U wojnie światowej. Zajmowały się rozwojem tego typu broni największe mocarstwa: nazistowskie Niemcy, ZSRR, Japonia, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i inne. Aktualnie Amerykanie wysuwają pewne doniesienia (powołując się na swój wywiad) o produkcji i rozwijaniu broni biologicznej przez niektóre z państw. Broń biologiczna jest bardzo skuteczna, prosta w produkcji, a niezwykle tania, co pozwala nawet biednym krajom czy organizacjom terrorystycznym na prowadzenie badań i jej produkcji. Ma ona szerokie spektrum zastosowań: począwszy od masowego niszczenia wrogich jednostek, poprzez morder-

stwa konkretnych osób do osiągania celów socjoekonomicznych. W pierwszym przypadku wykorzystywane są patogeny ludzkie, szczególnie te, których leczenie w warunkach wojny jest trudne. Próby osiągnięcia drugiego celu są rzadko podejmowane, ale w historii odnotowano tego typu działania pomyślne dla terrorystów i wojsk. W tym celu używane są czynniki chorobotwórcze wywołujące rzadkie choroby (podobnie jak w pierwszym przypadku).

W trzecim przypadku wykorzystywane są patogeny zwierzęce i roślinne. Ewentualnie w celu spowodowania paniki w społeczeństwie (co ma ogromy wpływ na socjoekonomię) zostać mogą wykorzystane mikroorganizmy chorobotwórcze.

Centrum⁶ < tac. zgr. kentron = środek kola > ośrodek, punkt, miejsce w którym się coś koncentruje, np. jakaś działalność.

Centrum (ośrodek) dowodzenia - miejsce (rejon, obiekt) wydzielone na stanowisku dowodzenia, z którego funkcje dowodzenia spełnia osobiście dowódca wraz z kierowniczymi osobami funkcyjnymi dowództwa.

Control - kierowanie, zarządzanie, kontrola - według poglądów strategów NATO jest to proces, w którym dowódca, wspomagany przez swój sztab, organizuje, koordynuje i kieruje działaniami podległych mu sił poprzez użycie standardowych procedur działania i wszelkich dostępnych środków przekazywania informacji.

Decyzja⁷ < łac. decisio > postanowienie, rozstrzygnięcie, uchwala; w sensie psychologicznym jest to czyn wewnętrzny, będący wolnym wyborem jednego z możliwych zachowań przyszłych podmiotów - zastanawiającego się, co robić, a czego nie robić; w sensie teorii organizacji decyzji jest swego rodzaju przetwarzaniem danych, czyli informacji.

Decyzja dowódcy - akt woli dowódcy, określający wybrany z wielu jeden wariant sposobu przygotowania i przeprowadzenia walki z zagrożeniami, zgodnie z koncepcją przełożonego i zapewniający wykonanie zadań przy jak najmniejszych stratach własnych. Decyzja dowódcy może dotyczyć zorganizowanego działania pododdziału na cały okres wykonania zadania lub tylko pewnych jego fragmentów, może też ulegać zmianie pod wpływem nowych informacji. Decyzja dowódcy powinna opierać się na wyborze wariantu optymalnego. Dowódca podejmuje decyzję osobiście, w zależności od szczebla dowodzenia przy maksymalnym wykorzystaniu wiedzy, doświad-

13

1

W. Pływaczcwski, G. Kędzierska, Leksykon policyjny, Wyższa Szkoła Policji,

2

Szczytno 2000, s, 14.

3

⁴ A. Skrnbacz, Ratownictwo w 111 RP. Ogólna charakterystyka, Warszawa 2004 r„ s. 10.

4

^J T. Szmidtka, Rodzaje i charakterystyka zagrożeń kryzysowych. Zob.: 111 Międzynaro

5

dowa Konferencja Naukowa „Zarządzanie Kryzysowe" - Bezpieczeństwo i ochrona ■tatków i ponów morskich, Wyd. Akademia Morska, Szczecin 2005, a. 80.

6

^A W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Warszawa 2000, s. 90.

7

Ibidem, s. 112.