Foto2289

5.1. Cykl planowania

Poza uwzględnieniem dokumentów już istniejących prawidłowe planowanie powinno być oparte na cyklu działania zorganizowanego, który składa się z następujących etapów:

-    analiza (zagrożenia, posiadane siły i środki, dotychczasowe efekty stosowania planu itp.),

-    sporządzenie planu (lub korekta),

-    wdrożenie planu (przeszkolenie ludzi, zmiany techniczne i organizacyjne itp.),

-    wykonanie (lub testowanie w ramach ćwiczeń),

-    ponowna analiza itd.

Plan, który nie został oparty na cyklu działania zorganizowanego* często wywołuje tzw. syndrom papierowego planu*⁷ - decydent, który interesował się możliwymi zagrożeniami i ich skutkami, wiedząc, że powstał plan, uznaje błędnie, iż problem przestał istnieć. W rzeczywistości sam dokument planistyczny jest jedynie podręcznikiem szkoleniowym i ewentualnie podstawą do zmian techniczno-orgą* nizacyjnych. Zaś prawidłowo przeszkolony zespół sięga do planu jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdyż zadania w nim zawarte ma opanowane w drodze ćwiczeń. Właśnie odpowiednie przygotowanie zespołów ludzkich jest właściwym celem planowania. Jednym z pierwszych, który to zauważył, był generał Dwight D. Eisenhower. Według jego słów: „Plany są niczym, planowanie jest wszystkim”⁹¹.

Konieczność wdrożenia zintegrowanego (czyli wielopodmiotowęgó jj wielopoziomowego) planowania można zamknąć w stwierdzeniu, że wszystkie działania wspólne powinny być wspólnie przygotowane, wdrożone, przetestowane i zrealizowane. Można zatem przyjąć, że plan jest środkiem, cykl planowania 1 metodą, zaś ostatecznym celem planowania jest wyszkolenie i wyposażenie zespołów ludzkich przewidywanych do reagowania w sytuacjach kryzysowych.

Odpowiednikiem tych zasad w omawianej ustawie jest cykl planowania zdefiniowany następująco:

Art. 3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o: (...)

7) cyklu planowania - należy przez to rozumieć okresowe realizowanie etapów: analizowania, programowania, opracowywania planu lub programu, jego wdrażanie, testowanie i uruchamianie.

” Erie Auf der Heide, Diuiltr Rttpontt Principia of Pnparatbn and Coordinatlon, St Luis, Baltimore, Toronto 1989, s. 33,

M

D.D. Eisenhower, „Plans are worthlets, but pUnning ii everything" - fragment przemówiciiia_:ppdc2iu Dtfense Execunve Retenrc Conference, która odbyła się 14 listopada 1957 r. w Waszyngtonie; zob.r hnp-7/<o.wiklquote,orgfwild/ DwłghiJ>.Jiucnhowtr [onllne - 1,06.2010). >

National

Wprowadzone do definiq'i „programowanie” odnosi się do drugiego dokumentu planistycznego, jakim jest Narodowy Program Ochrony Infrastruktury Krytycznej (NPOIK). Ten program również powinien być opracowywany z zachowaniem cyklu działania zorganizowanego. Cykl planowania zobrazowano na schemacie nr 4.

Schemat nr 4. Cykl planowania

	ANALIZOWANIE
	(PROGRAMOWANIE)
TESTOWANIE		OPRACOWANIE
(URUCHAMIANIE)		(PROGRAMU)
	UmRA7ANIF
Źródłoi Opracowanie własne.

5.2. Dokumenty wyjściowe do sporządzenia planów zarządzania kryzysowego

Art.5a.

1. Na potrzeby Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego ministrowie kierujący działami administracji rządowej, kierownicy urzędów centralnych oraz wojewodowie sporządzają Raport o zagrożeniach bezpieczeństwa narodowego, zwany dalej „Raportem”.

(...)

5. Kierunki działania wynikające z wniosków z Raportu stanowią element Krajowego Planu Zarządzania Kryzysowego oraz są uwzględniane w planach zarządzania kryzysowego.

Art. 13.

3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii dyrektora Centrum [RCB], wydaje, w drodze zarządzenia, wojewodom wytyczne do wojewódzkich planów zarządzania kryzysowego.