IMAG0138

,.,_T m » vuv«vicinu«i ourareiy

........uciseowośdach * czytelnie kulowe,

P/uiku/o bułgarskiego odrodzeniu narodowego, nawet el sceptycznie nasta _wli-iu do romantyzmu, w sposób niebudzący wątpliwości /a jeden t najwa^nlej szych znaków epoki uznali folklor, w związku / czym romantyczna fascynacja ludowością skutkowała zarówno kolekcjonerstwem pieśni, jak i powstaniem misty Akacji Wedrt Slowena (Hetki Onwmi) Stefana Werkowlc/a, Utwór wpisywał się w ówcześni) praktykę patynowaniu dziejów mit Irackiego rodowodu południowej Słowiańszczyzny, dumnej ze sławy dokonań poetyckich * Orfeusza, nobilitował i potęgował siłę starożytnej kultury regionu, w tym także kulturę Bułgarów. Odpo-więdnij wysoki) rangę folkloru rodzimego wzmacniała poezja Dobrego Ozintu Iowa, Georgiego S. Rakowskiego czy Petka R. Sławejkowa z czytelnym w niej etnograficznym pietyzmem.

Dylematy epoki stosownie przekładały się na zmiany w kompozycyjno-stylistycznej i ideowej przestrzeni literatury artystycznej. Pierwsze teksty nosiły znamiona powinowactw z rodzimą tradycją cerkiewnosłowiańską (szczególnie w planie genealogicznym). W nurcie tym ważne miejsce zajmowała napisana ok. 1805 r. w Rumunii autobiografia Sofroniusza, biskupa Wracy Żywot i męka grzesznego Sofro-niusza ()Kumue u empabanm zpemnato CofiponuH, wyd. poi. fragmentów 1983). W latach 40. XIX w. rozwój literatury wciąż jeszcze był podporządkowany celom pragmatycznym - ocena utworu zależała od uznania jego społecznej użyteczności czy skuteczności perswazyjnej. Kunszt pisarski zyskiwał wysoką ocenę, gdy odbiorca czerpał z utworu konkretną wiedzę. Stąd w realiach bułgarskich odrzucenie /