Mikroklimat gorący charakteryzowany jest najczęściej poprzez wskaźnik WBGT. określony w Polskiej Normie PN-EN-27243:2005 „Środowiska gorące. Wyznaczenie obciążenia termicznego działającego na człowieka podczas pracy, oparte na wskaźniku WBGT (wet bulb globe temperaturę)”.
Metoda polega na pomiarze trzech podstawowych wielkości: temperatury powietrza, średniej temperatury promieniowania, wilgotności bezwzględnej. Obliczony wskaźnik WBGT na podstawie danych z pomiarów w środowisku pracy należy następnie powiązać z ustalonym wcześniej poziomem metabolizmu pracownika, informacją o jego zaaklimatyzowaniu bądź niezaaklimatyzowaniu do środow iska gorącego oraz w przypadku pracy ciężkiej lub bardzo ciężkiej z informacją o odczuwalnym lub nieodczuwalnym ruchu powietrza.