80
1. Podłączyć silnik urządzenia do sieci elektrycznej, a następnie uruchomić je.
2. Wsypać do kosza ziarno w celu ustalenia zakresu położenia pływaków. W wyniku obrotu pokrętłem drgań podajnika wibracyjnego ziarno dostaje się do klasyfikatora, po czym spada do pojemnika (7). Następnie obracając śrubę (6), powodujemy zwiększenie wydatku powietrza i pływak zaczyna się unosić w rurkach pomiarowych. Ziarna spadają do pojemnika do momentu, kiedy pływak osiągnie położenie odpowiadające wartości vmjn wydatku powietrza; po przekroczeniu tej wartości lżejsze ziarna zaczynają być unoszone do góry. Obracając powoli śrubą regulacyjną, obserwuje się unoszenie coraz większej ilości ziarna - unoszenie to trwa do momentu, gdy pływaki osiągną położenie vmax.
Zakres wydatków powietrza, zwany rozstępem, otrzymamy z równania:
— ^max — vmin ( ^ 3.1)
dzielimy na i = 8-10 klas.
Wielkość przedziału klasowego (u) określa się z zależności:
(13.2)
vmax vmin
u =-:-
i
Obliczoną wartość przedziału klasowego można zaokrąglić, przy czym musi być spełniony warunek:
(13.3)
R< i u
Graniczne wartości przedziałów klasowych wydatku powietrza zapisać w tabeli 13.1. Z wykresu wzorcowego (rys. 13.2) odczytać odpowiadające im wartości prędkości krytycznych.
3. Odważyć 100 g badanego ziarna i wsypać je do kosza.
4. Ustawić pływak w położenie równe górnej granicy pierwszego przedziału klasowego. Następnie uruchomić wibrator i pomiar wykonywać do momentu opróżnienia kosza zasypowego.
5. Po zakończeniu pomiaru zważyć ziarna z pojemnika (7) wsypać powtórnie do kosza zasypowego, przysłaniając otwór ssawny klasyfikatora (nie uzupełniać masy ziam ponownie do 100 g).
6. Ustawić pływak w położenie równe górnej granicy drugiego przedziału klasowego i postępować w podobny sposób iak w punkcie 5.