img067 4

Kyc. K.S. Prawidłowo działające tijśelr moczowodu do pęcherz,a (A) położone Jen przyśrodkowo, a moczowód biegnie mi długim odcinku w ścianie pęcherza moczowego, dzięki czemu mocz płynie jedynie w kierunku dopęcherzowym Nieprawidłowo działające ujście moczowodu do pęcherza (R) położone jest bocznie, a moczowód biegnie na krótkim odcinku w ścianie przez pęcherz moczowy. Mocz w takim moczowodzie płynie wahadłowo, a moczowód i górne drogi moczowe ulegają rozszerzeniu (odpływ, rejlux)

Ujście moczowodu w pęcherzu jest odpowiednio wąskie i otwiera się w wyniku przejścia fali perystaltycznej wzdłuż moczowodu. Jeżeli ujście jest otwarte i ziejące, to istnieje duże prawdopodobieństwo odpływu wstecznego moczu do moczowodu i nerek. Moczowód w ścianie pęcherza powinien być odpowiednio długi, dzięki czemu mięśniówka obejmująca śródścienny odcinek moczowodu stanowi fizjologiczną zastawkę końcowego odcinka moczowodu. Długi odcinek śródścienny moczowodu jest również uciskany w czasie wypełniania się pęcherza moczem, co wzmacnia mechanizm zastawkowy i zapobiega cofaniu się moczu do układu kielichowo-miedniczkowego nerki.

Metoda leczenia refluksu pęcherzowo-moczowego jest mało inwazyjna i polega na wstrzyknięciu pewnej objętości substancji „bulking therapy” w okolicę ujścia moczowodu do pęcherza, tak aby nastąpiło zwężenie ujścia i jego uszczelnienie. Dzięki temu zostaje również podparte ujście moczowodu i w niewielkim stopniu wydłużony odcinek śródpęcherzowy moczowodu.

Endoskopowe leczenie odpływu, mające na celu zwężenie ujścia moczowodu do pęcherza moczowego, polega na wstrzyknięciu od 1-3 ml substancji („Sting proceduro”, (ryc. 8.6). Procedura odbywa się podczas wziernikowania pęcherza moczowego (cystoskopia). Wytworzony nowy mechanizm zastawkowy nie pozwala na cofanie się moczu z pęcherza do moczowodu i nerki. Pierwszy tego rodzaju zabieg wykonał Matouschek w roku 1981, stosując teflon. Obecnie używa się substancji o nazwie Deflux, która jest mieszaniną zmodyfikowanych

clocukiów. Zamiast substancji s/.tuc/.nycn. IIIO/MIU w IVV.MV.w» „_y _

:

I'

Hyc. 8.6. Endoskopowe (minimalnie inwazyjne) leczenie odpływu pęcherzowo-moczowodowego polega na wstrzyknięciu (sting procedurę) substancji ( Defiux, teflon lub zawiesina autologicznych chondrocytów ) pod nieprawidłowo działające ujście moczowodu (A). Po wstrzyknięciu substancji (bulking agent) ujście moczowodu zostaje zwężone, a odcinek przebiegający w ścianie pęcherza ulega wydłużeniu (R). Te zmiany powodują w wielu przypadkach ustąpienie odpływu (C)

gicjcnta. osadzonych na bidodegradujących się matrycach. Pierwsze kliniczne HNlnsowanie hodowanych chondrocytów w endoskopowym leczeniu odpływu toęcherzowo-moczowodowego opisali D. A. Diamond i A. A. Caldamone (1999).

Po rocznej obserwacji u 70% chorych leczonych zawiesiną chondrocytów w nlginianie (polisacharyd z alg brunatnych) objawy refluksu ustąpiły. Odsetek wyleczonych chorych był porównywalny z wyleczeniami przy pomocy sztucznych materiałów, takich jak teflon, silikon i ostatnio stosowany Deflux-system. Materiały biologiczne (kolagen, krew, tłuszcz), stosowane w endoskopowym leczeniu odpływu pęcherzowo-moczowodowego nie wykazują ] odpowiedniej trwałości i wyniki lecznia przy ich użyciu są niezadowalające. Stosowanie substancji syntetycznych wiąże się z ryzykiem migracji ich 1'ragmentów lub mikrocząslek w organizmie. Zastosowanie komórek mitologicznych oraz podłoży biodegradowalnych pozwala to ryzyko ominąć.

Powodzenie leczenia odpływu pęcherzowo-moczowodowego zależy od fizycznych właściwości substancji wstrzykiwanej w okolicę ujścia pęcherzowego moczowodu celem wytworzenia zastawki zapobiegającej cofaniu się moczu. Wstrzykiwany materiał musi charakteryzować się odpowiednią trwałością i sprężystością ze względu na zmiany napięcia i grubość ściany pęcherza