Rys. 18.1. Miejsce pobrania próbki mięśni
3. Badania bakterioskopowe:
- odtłuścić, opalić nad płomieniem palnika szkiełko przedmiotowe;
- chwycić szczypczykami wykrojony kawałek mięsa ryby i odcisnąć, bez przesuwania, na szkiełku. Ślad na szkiełku powinien być wyraźny, cienki, bez wolnych przestrzeni. Odcisk wykonujemy boczną powierzchnią, tak aby uzyskać obraz przekroju. Sporządzony preparat daje przekrój stanu bakteriologicznego mięśni pod skórą i w warstwach głębszych;
- preparat odciskowy wysuszyć w powietrzu;
- utrwalić, przesuwając trzykrotnie nad płomieniem palnika;
-preparat wybarwić metodą Grama (rozdz. 3) i oglądać pod
immersją;
- odczyt wyników - policzyć liczbę drobnoustrojów w co najmniej 20 polach widzenia i wyliczyć średnią arytmetyczną. Preparat bezpośredni z mięśni świeżych ryb nie zawiera drobnoustrojów lub zawiera tylko pojedyncze komórki w polu widzenia. Granicą przydatności ryby do spożycia jest 20 drobnoustrojów w polu widzenia.
4. Oznaczanie obecności drobnoustrojów tlenowych na podłożu stałym
metodą odciskową:
- próbkę mięsa ryby pobrać w taki sposób, jak opisano wyżej;
- chwycić szczypczykami wykrojony kawałek mięsa ryby i odcisnąć na powierzchni płytki Petriego z podłożem agarowym (agar zwykły lub wzbogacony). Każdy kolejny odcisk wykonać inną powierzchnią próbki. Ogólna odciśnięta powierzchnia powinna wynosić łącznie ok. 10 cm2;
- inkubować w temp. 30°C przez 72 h;
- odczyt wyników - po inkubacji policzyć wyrosłe kolonie i podać ich liczbę na całej odciśniętej powierzchni, a następnie przeliczyć na 1 cm2 powierzchni odcisku. Wyniki posiewów odciskowych podać w następujący sposób: brak wzrostu, wzrost nikły - od 1 do 5 kolonii na 1 cm2, wzrost średni - od 6 do 10 kolonii na 1 cm2, wzrost obfity powyżej (>) 10 kolonii na 1 cm2.
5. Oznaczanie ogólnej liczby drobnoustrojów tlenowych:
- pobór próby z ryby wykonać zgodnie z opisem podanym wyżej;
- homogenizacja próbek. Pobrane próbki rozdrobnić jałowym skalpelem, odważyć 20 g i przenieść do jałowego moździerza. Do tak przygoto-