IMGP6339

£4    MflOJiiN*AT Z LUBf.fMA. WYBÓR PIUM

Za tiźrzysz siedząc dwie wronie; Oglądaj wszystką drzewinę,

^,7W Powiedz mi dobrą nowiną.

Bowiem, kto dwie wronie widzi. Szczęsno mu sie ten dzień wodzi; A jeśli jedną ogląda,

Nieco sic mu złego przyda ¹⁷“ Ezop wyszedł pilno patrząc I uźrzał dwie wronie siedząc,

A hnet do pana po bieżał.

Aby mu rychło powiedział.

On, tą wróżką oglądać chcąc,

^1Trę Wyszedł zaraz nie mieszkając;

Już była druga uleciała,

A jedna tylko została.

Widząc jedną jął sic gniewać, Ezopowi barzo łajać:

¹⁷⁷⁴ „Czemuś mną, złodzieju, zełgał, Jednęś mi wroną ukazał?

Zna mci ja twoje chytrośd.

Za wżdy mię wiedziesz k lekkości; Już mi słe teraz nie wyłżesz,

^,7*^a A zapłatą godną weźmiesz".

I kazał go z suk niej złupić A miotłami barzo ubić.

W ten czas sic poseł przygodził.

By Ksanta na obiad prosił.

Ezop ubity narzekał:

„Czcgom sie ja tu doczekał?

Za wżdy mnie źle, ubogiemu. Człowieku nieszczęśliwemu.

w. 1758: za ■— aza. azali; siedząc •— siedzące; dwie wroni* (liczba podwójna) — dwio wrony, w. 1764; przydać się — przygodzić się, przydarzyć się. w. 1700; toróika — wróżba.

w. 1781: z suknicj złupić — obedrzeć, rozebrać z sukni.