IMGP6381

loci UIMlNAT ■ l.mit lNA WV|lOB MMI

I jął leż a niewiastą płakać,

A barao rzewno nanfktć.

Ona, kiedy to widziała.

Czemuby płakał, pytała.

"^UM'    Riekł: — Izom tii żonę uchował,

Którąm jedynie miłował,

A tak gdy na nią wspominam,

Y, tego płaczu pociochę mam. —«. Rzecze mu: — Ja też swojego **** Płacze męża umarłego:

Anlć-bych tak żałowała,

Ale, żem go miłowała. —

On Jej zasię począł mówić:

• Chciejże ty moją żoną być!

'^:*^7> Gdyż jednako iałujewa.

A czemuż z sobą nie będzicwa? — Ona k temu przyzwoliła A tucłzieżezta ale złączyła.

Ale gdy tak długo mieszkał. Złodziej wziąwszy woły precz gnał Oraęz sle wrócił we zły czas; Użrzawszy, ano wołów nie masz. Dopiero prawie jął płakać.

Włosy targając narzekać. ^mł Zona k niemu przybieżała, Załobłiwie go pytała.

. Co by jeszcze za żałość miał,

Jże tako rzewno płakał.

Rzekł jej: — Prawieć już żałują.

2975 n.: tołujnoa, będzietaa (ł os. 1. pod w. czasu terain-) -żałujemy, będziemy.

2970: tudzież — zaraz, natychmiast: fu<t*i#ż#*ta tie dącnr* (3 os, 1. podwójnej) — zaraz się złączyli.

2979: pdy tak długo mieszkał — gdy go tak długo nie by*° 2983: prawie - prawdziwie.