IMGP9361

itd. W Nowej Gwinei, gdzie mieszkańcy stale pożyczają i przekazują sobie nowe style zachowania i wyglądu, wszystkie kobiety jednego plemienia, młode i stare, mogą przyjąć nowy wzór spódnicy z trawy, na przykład: krótka z przodu i długa z tyłu, lub na odwrót, i te starsze kobiety, które nie zdecydują się na zmianę stroju, będą bezwzględnie uznane za pozostawające w tyle. /Te drobne zmiany dcminujące w stylu ich kultury nie żmieniająrza? sadnitzćT podstawowej sytuacji./ Dziewczęta na Nowej Gwinei wiedzą, że robić będą to samo, co robiły ii h babki. Wiedzą też, że gdy same będą babkami, ubierać się będą nadal coraz to inaczej lub obnoszenie nowych - strojów pozostawią młodszym. Moda opiera się .całkowicie na zjawisku kulturowej ciągłości. Łatwość,jł jaką przyjmowane są nowe wzory, świadczy jedynie o tym, że nic ważnego nie ulega zmianie.

/ W kulturach Nowej Gwinei nic nie wskazuje, któ-rg^zmiany mogą wywrzeć głęboki wpływ i sięgnąć do samej istoty kultury, a które są powierzchowne i mogą być dokonane wielokrotnie w życiu jednostki nie powodując zmiany w jej kulturze.! A jednak na całym terenie Nowej Gwinei spostrzec można wyraźną jednorodność tych elementów kultury, które ulegają zapożyczeniu i przechodzą z jednego plemienia do drugiego, zazwyczaj w tej samej kolejności i tą samą drogą. Analiza kultur Nowej Gwinei dowodzi, jak ciągłe, drobne, powierzchowne zmiany mogą w rzeczywistości przyczyniać się do wzmocnienia ciągłości i stabilności kultury w jej głębszych warstwach.

W odróżnieniu od tęj sytuacji, 1 kultury kofigura-tywne opierają się na takim doświadczeniu młodych pokoleń, które nie ma odpowiednika w doświadczeniu rodziców, dziadków i innych starszych osób w bezpośrednim otoczeniu. Bez względu na to, czy młody człowiek należy do pierwszego pokolenia, które w nowym kraju urodziło się z prawami pełnego obywatelstwa, czy jest członkiem pierwszego pokolenia z podobnymi prawami w nowej wspólnocie religijnej, czy też należy do pierwszego pokolenia wzrastającego w społeczności rządzonej przez zwycięskich rewolucjonistów — przodkowie nie dostarczają mu żadnego praktycznego wzoru zachowania odpowiedniego dla jego wieku.) Młodzi ludzie sami muszą wynaleźć nowe style zachowania, oparte na ich osobistym doświadczeniu, i przekazać je jako wzór innym rówieśnikom. Innowacje wprowadzane przez dzieci pionierów — to znaczy tych, którzy wkroczyli do nowego kraju lub znaleźli się w no-; wym społeczeństwie, mają charakter przystoso-1 wawczy, i starsi, nie mając własnego doświadczenia i wcześniejszego rozeznania w świecie nowej religii lub ustroju porewolucyjnego, są często skłonni uznać je za próbę celowego kontynuowania ich własnych przedsięwzięć. W istocie bowiem to starsi wyemigrowali — wycinali drzewa w lasach, osiedlali się na pustyni, zakładali osady, w których ich dzieci mogłyby rosnąć i znaleźć warunki dla szczęśliwej przyszłości. I choć to pierwsze, częściowo tylko zorientowane pokolenie, mogło wyciągać fałszywe wnioski ze śpiewu ptaków i innych wróżb na temat

71