IMG12

5.2.6. Wzrost komórkowo-dendrytyczny

Dalszym etapem rozpadu gładkiego frontu krystalizacji w warunkach występowania przechłodzenia stężeniowego jest przejście od struktury komórkowej do komórkowo-den-drytycznej. Przy dostatecznie dużym przechłodzeniu (rys. 5.16c) charakter komórek może się zmieniać. Pojawiają się odgałęzienia drugiego rzędu charakterystyczne dla wzrostu dendry-tycznego.

Tak więc komórkowo-dendrytyczny typ wzrostu zachodzi wówczas, gdy w fazie ciekłej występuje niewielki dodatni gradient temperatury, a ciepło krystalizacji odprowadzane jest dzięki przewodnictwu cieplnemu fazy stałej. Wypychana przy krzepnięciu dendrytów komórkowych domieszka dyfunduje w głąb cieczy. W odróżnieniu od struktury komórkowej mała wartość gradientu temperatury powoduje, że czynniki krystalograficzne określają kierunki wzrostu oraz kształt powstających kryształów, tak jak to ma miejsce podczas powstawania dendrytów w czystym przechłodzonym metalu. Moment przejścia od struktury komórkowej do komórkowo-dendrytycznej jest trudny do określenia. Najczęściej jednak za moment ten uważa się pojawienie się bocznych odgałęzień dendrytów. Strukturę komórkowo-dendrytyczną w spoinie pokazano na rysunku 5.19.

Rys. 5.19. Struktura komórkowo-dendrytyczną w spoinie stali austenitycznej

Rys. 5.18. Struktura komórkowa w spoinie stali

austenitycznej

222