IMG75

*

Dramaturgia

Powojenny dramat w Związku Radzieckim w większym jeszcze Kopani mż poM|B i prom podlega) ingerencji czynników politycznych oraz naciekowi stalmowsko-zdanowowskicj dyktatury. Środowiska teatralne oraz związani i teatrem dnmatopsane znajdowali się pod stalą presją rozmaitych pełnomocników brurokratyczno-politycznego aparatu, śledzącego z czujnością kafc-de słowo dramaturga i teatralny gest reżysera.

Pierwsze powojenne sztuki me wyróżniały się na tle całej literatury nfignłag Opiewały zwycięstwo armii radzieckiej, powtarzając dawne schematy w nowej patetycznej oprawie, np. Zwycięscy (PobledlUeti, 1946) S Ckliwa, M karaimami Pragi (1946) K Simonowa, Bram Brandenburska (BrtmdnBwnkft worała, 1946) M. Swictłowa. Budowanie stuki dramatycznej aa waór ody pochwalnej — co było swoistą normą ówczesnego dramatu — me magb przynieść pozytywnych rezultatów Fiaskiem, chociaż z omego powodu, ukończyły mę próby co ambitniejszych pisany odsłonięcia prawdziwej mprii uczestników wojny, dotkniętych nieszczęściami, nierzadko fiiycsas i SBcnńaśe oksłsrsnujrh Motyw powrotu z wojny ludu okrutnie daawmdauuych pojawi się tut po wojnie w sztuce Nikołaja Pogodma Jfenufcggr Jamsu jfiatwartę*ye móc, 1945) oraz Leonida Leonowi Zim tjirsa {Ttkmj* kanna, 1946). Na sztukach tych doświadczoaych dnmatur-i fów zacóżyt* opoka tendencja stereotypowego rozwiązania wsaełkich koa-flkzów spękanych i moralaycb, najczęściej w formie werbalnych deklaracji bohaterów. Ma— sani autorów, by nadąć tego rodząju sztukom dramafyet-aym jntsnainam aptywrjonią wymowę, ais zdokły aę oae ohroaść prmd cmpjn stoma wsuWr Tak tę. Zim karm Leonowa, mewąrpłiww agfejMza paawjsaoo sakra (ago pisana. aw zastała doputscaoaa aa smuę. Dopiero w Mtm 1997 ajmwmt Ją w Mchaeia po dokonaniu pnm autora poprmmufc rMteftaJfeyeft wymowę saiu traptamyth. Rówttfak fagodiaa i tego ■omego powada mmma do prmprowadmaia samokrytyki

—dhshpr»ka6a smaaiynuujo saaapaaowiaia twórców oraz wykarczowsam t mpurtus/u iMtrtlaego sztuk dramaturgów obcych (akia. dramatu Arthura Mdlara Wmytey mat rymmk), w mak iłu dobitny wyraz w adbwałs KC partii w sprawia raęatiuan mm radiiaokich, w Jyciu teatralnym nastąpił radykalny zwrot. Zdatytłnwuw tądania ad dramaturgów i reżyserów sztuki wspńłczomtd „bojowej* I aktuaiiwj, poświęcoosj .pracy pokojową" i Sadownictwu kwnufljanu" przyniosły niebawem określone imikUy. Do głosu doszli autorzy, którzy chemie, a aawat t porkwołezą odpowiadali aa „potrafbf chwili". Jud poczynając od toku 1947 pojawiły się

|f KMufcMoy.