IMG68

Rys. 7.106. Charakterystyczny wzór labiryntowy na powierzchni granic ziaren [177]

Rys. 7.107. Stopniowe przechodzenie od pęknięcia klinowego (A) przez przełom labiryntowy (B) do dołeczkowego (C) [117]

Ito i Nakanishi przy określaniu parametru P_SR uwzględnili także wpływ dodatków mikro-stopowych:

Cr + Cu + 2 Mo + 10 V + 7 Nb + 5 Ti- 2, %    (7.10)

Jeżeli AG i P_SR są dodatnie, stal jest skłonna do tworzenia pęknięć w czasie wyżarzania odprężającego.

Oprócz składu chemicznego ważnym czynnikiem wpływającym na skłonność do pękania jest technologia spawania. Ustalono, że stosowanie niskich liniowych energii spawania, a co za tym idzie - dużych szybkości chłodzenia SWC, powoduje znaczne przesycenie gruboziarnistego obszaru oraz wzrost naprężeń w spawanym złączu. Czynniki te sprzyjają zatem pękaniu. Stosowanie wyższych liniowych energii spawania albo podgrzewanie przed spawaniem zmniejszająszybkość chłodzenia, a tym samym zmniejszają przesycenie i obniżają naprężenia. Powoduje to zmniejszenie skłonności do pękania. Z kolei bardzo duże energie liniowe luku powodują nadmierny rozrost ziaren, a zatem czynnik ten mimo małego przesycenia decyduje o zwiększonej skłonności do pękania.

7.9.3. Pęknięcia podplaterowe

Trzeci typ pęknięć, tzw. pęknięcia podplaterowe, występuje przy platerowaniu metodą napawania elektrodą taśmową stali niskostopowych. Drobne mikropęknięcia obserwuje się w obszarze przegrzanym SWC, który został odprężony (nagrzany poniżej złe,) w wyniku układania następnych ściegów. Schematyczne usytuowanie pęknięć podplaterowych pokazano na rysunku 7.108.

378