IMG57

MhlcN musi być wykonany wyłącznic na powierzchni pnedekmkpwejj łub od strony izmy ustnej wła-ściwct |np skaiinjt poddziąałowy łub pokrycie recesji) {ryc.

f Cięci* pionowe

( C lęcid pionowe uważane są za cięcia uwalniające I j niają do spełnienia dwa zadania:

1* większa mobilizacje płatów, dzięki której poprawia .się wgląd w pole zabiegowe;

• przesunięcie płatów, np. w kierunku koronowym, dowierzchołkowyni łub bocznym.

/ Cięcia tc wyznaczaj# połę zabiegowe jednostronnie I lub obustronnie i przechodzą pod kątem prostym I łub rozwartym w cięcie poziome. Wskazane jest, aby I podstawa płata była nieco szersza od jego brzegu;

' pozwała to na lepsze unaczynienie płata pomimo odcięcia go od unaczynienia bocznego (ryc. 10). W przypadkach, w których wymóg ten nie może być całkowicie spełniony, np. w bocznym reponowaniu pcxłczas pokrywania recesji, powstaje ryzyko gorszego unaczynienia płata.

W przypadku rezygnacji z cięć pionowych na końcu cięcia poziomego dochodzi do napięcia, I a w najgorszym razie do rozerwania płata. Przy niemożności wykonania cięć pionowych ze względów anatomicznych (np. dla ochrony nerwu bródkowego) [ cięcie poziome należy poprowadzić wystarczająco daleko od właściwego pola zabiegowego jako cięcie przez kieszonkę. Kolejne przeciwwskazanie do wykonania cięcia pionowego to lokalizacja w okolicy podniebiennej drugiego zęba trzonowego (ze względu na możliwość krwotoku z gałązek tętnicy pod-niebiennejf.

j Cięcia pionowe powinny w miarę możliwości f przebiegać przyśrodkowo. W przypadku cięć piono-I wych w brodawce międzyzębowej lub prowadzonych 1 przez największą wypukłość korzenia częściej do-I chodzi do pozabiegowej recesji dziąsła.

2.1.2 Cięcia w zabiegach

chirurgii stomatologicznej

Zabiegi chirurgii stomatologicznej mają znacząco dłuższą tradycję od operacji penodontologicznych. Dlatego cięcia w chirurgii stomatologicznej nie zawsze w wystarczający sposób uwzględniają struktury przyzębia, szczególnie dziąsło międzyzębowe.

Z licznych cięć stosowanych w chirurgii stomatologiczne; znaczenie dla przyzębia mają głównie cięcia brzegu dziąsła, które nierzadko goją się z pozostawieniem ubytku dziąsła międzyzębowego, czyli otwartej przestrzeni międzyzębowej. Choć w rejonach ważnych dla estetyki powikłania tego można uniknąć, ciągle jeszcze zalecane są rozległe cięcia

Ryc. 9. Schemat cięcia parabrodawkowago Ulne atigl$ to linę angle).

Ryc. 10. Schemat prowadzenia cięć pionowych.

Linie przerywane ukazują niewłaściwy sposób cięcia, który powoduje, te podstawa jest krótsza od brzegu płata.

W przypadku rezygnacji z pionowych dęć uwalniających może dojść do napięda i rozerwania brzegu płata (ryana mniejsza).

brzegu dziąsła w zabiegach resekcji szczytu korzeni lub operacyjnego usuwania zębów [11, 14, 17[.

W celu uniknięcia wspomnianych powikłań konwencjonalne cięcia brzegu dziąsła powinny zostać zastąpione cięciami chroniącymi brodawki międzyzębowe. Składowe poziome i pionowe tych cięć należy prowadzić na powierzchni przedsionkowej zęba poddawanego zabiegowi, co oznacza wyłączenie brodawki międzyzębowej z pola zabiegowego. W zależności od rozległości zmian okołowierzchołkowych cięcia pionowe różnią się znacząco* czasem mają przebieg dzwonowa ty. Wynika to z konieczności zamknięcia rany na podłożu kostnym (ryc. 11, tablica 1) [4, 5).

Gdy istnieje konieczność przeprowadzenia cięcia przy kilku zębach, cięcie poziome w obszarze mię* dzyzębowym powinno omijać brodawkę (cięcie para-brodawkowe). Cięcia pionowe na przedsionkowy powierzchni leczonego zęba biegną przyśrodkowo (ryc. 1 lb).

26