img022

7 Recesja i zmiany powierzchni lodowców regionu Kaffioyry... 221

|?r. c. 7.5. Lodowiec Ireny w roku 2001, 2003, 2010 i 2011 (fot. I. Sobota) fig. 7.5. Irenebreen in 2001, 2003, 2010 and 2011 (photo taken by 1. Sobota)

Awans Lodowca Elizy w Małej Epoce Lodowej utworzył spiętrzone moreny czołowe, zbudowane z różnych osadów: morskich muł-cow i żwirów, lądowych osadów organicznych i osadów glacjalnych (Lankauf 2002). W 1909 roku Lodowiec Elizy miał szerokie, płaskie czoło, przed którym występował już wieniec moren. Profil podłużny lodowca z tego okresu ukazuje jego stosunkowo równomiernie wznoszącą się powierzchnię, świadczącą o cienieniu, o stadium recesji lub stagnacji. W latach 1936-1938 czoło lodowca było wypukłe, choć w stosunku do 1909 roku cofnięte o 125 m (Lankauf 2002, 2005).

Lodowiec od maksymalnego nasunięcia do 2000 roku cofnął się o ponad 1,4 km. Od roku 1995 do 2000 ulegał dalszej wyraźnej recesji, która wyniosła 395 m, a średnio 26 m na rok, a w latach 2000--2010 o kolejne 284 m, czyli 28 m na rok (ryc. 7.1, 7.6). Intensywne cofanie się czoła tego lodowca w ostatnim czasie potwierdzają również badania jego bilansu masy (patrz rozdz. 6.3).

Powierzchnia Lodowca Elizy zmniejszyła się w okresie 1909--1995 o 3,7 km², czyli 22,2% (ryc. 7.2). W odniesieniu do roku 1995