IMG5

Mokasyn na wzór indiański. sporządzony z miękkiej skóry

Mukluk (but) eskimoski. But z foczej skóry z cholewą do kolan, wyłożony wewnątrz drugą warstwą futra. Do tego nosi się jeszcze obcisłą futrzaną pończochę

lego rodzaju buty są jeszcze bardzo ciężkie i jak wszelkie gumowe obuwie niezbyt wygodne do chodzenia po szorstkim nierównym gruncie.

Nikt nie powinien wyruszać w drogę w nowych butach, jakiekolwiek by były, dopóki ich nie „rozchodzi”. W tym celu nie można się od razu wybie-i ;ić w daleką drogę. Za pierwszym razem wystarczy spacer na dystansie i rzęch, następnego dnia pięciu, a na trzeci dzień około ośmiu kilometrów. Dopiero wtedy okazuje się, czy but jest dobrze dopasowany do nogi. Może powinno się włożyć wkładkę lub przesunąć obcasy. O ile to nie pomoże, nic pozostaje nic innego tylko trzeba wypróbować inne buty. Pod żadnym pozorem nie wolno liczyć na to, że buty z czasem same się dopasują.

Dobrze dopasowane buty są cennym sprawunkiem i należy o nie dbać, żeby służyły jak najdłużej. Trzeba je często natłuszczać, a świeży, płynny tłuszcz zwierzęcy jest lepszy od wszelkich sztucznych wyrobów. Zdaniem >1 oświadczonych traperów najlepszy jest tłuszcz z bobrów i świstaków. Jeżeli buty odstawia się na dłuższy czas, należy je wypchać suchym mchem, miękkim sianem albo wełnianymi szmatami. Stawianie mokrych butów tuż przy ogniu, żeby wyschły, najbardziej im szkodzi. Skóra pęka lub twardnieli na kamień i buty nie nadają się do noszenia. Wśród pustkowi równa się to nieszczęściu. Jeżeli nie ma się zapasowej pary, nie pozostaje bosonogiemu »/lowiekowi nic innego, jak uszyć sobie zastępcze buty ze skóry jakiegoś zwierzęcia, co jest trudnym zadaniem dla kogoś, kto się tego nie wyuczył.

Ciasne buty są okrutnym narzędziem tortur. Uniemożliwiają prawidłową i yrkulaćję krwi, nogi puchną, a człowiek utyka jęcząc. Za duże buty stwa-rzują znacznie mniej kłopotów. Prawie zawsze można wyrównać różnicę dodatkową parą skarpet. Nie mogą być jednak przesadnie duże, bo w zbyt w ulu parach skarpet noga nie miałaby pewnego oparcia.

Wznosząc się nieco wyżej, dochodzimy do spodni. Także i w tym wypadku większość specjalistów zaleca wełniane materiały, lżejsze lub cięższe, zali /nie od klimatu. Bywają jednak inne dobre materiały', zwłaszcza ze sztu-i /nego tworzywa. W^r każdym razie materiał musi być trwały, odporny na podarcie i nie wchłaniający wody, poza tym lekki i na tyle ciepły, na ile jest io potrzebne. Spodnie muszą być luźne i nie krępować ruchów. Bryczesy nadają się tylko do konnej jazdy, szorty i krótkie skórzane spodnie jedynie • lo dziennych wycieczek. Spodnie powinny osłaniać kolana. Czasami trzeba ", w spinać i wtedy kolana muszą być chronione. To, czy ktoś woli chadzać i " l isach i ostępach w pumpach, czy w długich spodniach z kantami zależy "•I |rgo osobistych upodobań. Pod warunkiem, że będą wygodne.

'•/< /ególnie starannie wykonywane skórzane spodnie mają w rzeczywi-

.....więcej wad niż zalet. Na deszczu i podczas marszu przez mokre zaroś-

¹ ■ ■ nawet wśród wysokiej zroszonej trawy zaraz przemiękają. Wciągają ■ ilgia jak gąbka, a potem bardzo długo schną. Ten, kto usiądzie na śniegu

211