IMG80

zużyciu VB_b w czasie swobodnego prostokątnego skrawania bez narostu.

z

Rys. 1.49. Uproszczony układ sił działających na stępione ostrze przy swobodnym skrawaniu Sumując odpowiednio rzuty sił cząstkowych działających na powierzchni przyłożenia i natarcia otrzymamy:    F*=F_Ct+Fm=Fe_t+F₀,    (1.74)

F_f= Ff_ł+Fa_ł = Fr,+ Fon    (1.75)

Stosownie do założenia stanowiącego podstawę metody można przyjąć, że gdy grubość warstwy skrawanej dąży do zera, to wartości sił cząstkowych F„ i Ff, działających na powierzchni natarcia dążą również do zera, zaś siły sumaryczne F_c i Fr dążą do wartości odpowiednio F_n i Fon:

Fc di -«o >³ F₀.    (1-76)

Ff(h-łO) = FoN    (1.77)

Mierząc w czasie skrawania siły F_c i Ff, odpowiadające różnym grubościom warstwy skrawanej, można sporządzić na podstawie uzyskanych wyników wykresy uwidocznione na rys. 1.50.

Rys. 1.50. Wykres sumarycznych sił F_c i Fr działających na ostrze narzędzia przy różnych grubościach warstwy skrawanej

1.2.8.5. Wpływ szerokości starcia na slly działające na powierzchni przyłotenla

Przy skrawaniu w tych samych warunkach i przy różnych szerokościach starcia na powierzchni przyłożenia nie obserwuje się zwykle istotnych zmian współczynnika spęczenia wióra. MoZna więc przyjęć. Ze szerokość starcia nie wpływa na proces tworzenia wióra i nie powoduje zmian sił cząstkowych na powierzchni natarcia ostrza. W związku z tym, w przypadku swobodnego prostokątnego skrawania, zmiany sumarycznych sił F_c i Fr, zaobserwowane przy zmianie szerokości starcia, moZna przypisać bezpośrednio zmianom sił Fon i F„ działających na powierzchni przyłożenia (tys. 1.49).

JeZeli na podstawie wyników pomiarów sił F_c i Fr dokonanych przy kilku szerokościach starcia VBb oraz stałej prędkości v_c i stałej grubości warstwy skrawanej h sporządzić wykresy podane przykładowo na rys. 1.51, to na ich podstawie można wyciągnąć szereg wniosków. Tak np. na podstawie pochylenia krzywych względem osi VBb moZna wnioskować o intensywności oddziaływania w danych warunkach skrawania szerokości starcia na siły działające na powierzchni przyłożenia.

Rys. 1.51. Wykres sumarycznych sił działających na stępione ostrze podczas swobodnego skrawania

Przedłużając na wykresie ( rys. 1.51) krzywe do przecięcia z osią rzędnych i wykreślając z punktów przecięcia linie poziome, moZna również wyciągnąć wnioski dotyczące bezwzględnych wartości sił działających na powierzchni przyłożenia. JeZeli w uproszczeniu założyć, że przy starciu VB_B“0 siły na powierzchni przyłożenia również posiadają wartość zero, to siły F_a(VB_Bi) i Fam vb.j odpowiadające starciu VBbi przyjmują odpowiednio wartość odcinków CB i OE, zaś siły cząstkowe Fą I F„ - wartość odcinków AB i DE. W rzeczywistości przy starciu VBb=0 siły Fo(Vb,<0) i FoN(vb,=0) posiadają wartości większe