IMG17

142

i - ilość możliwych ostrzeń lub ilość krawędzi płytek wielokrawędziowych,

KitiN • koszt zamiany narzędzia stępionego (na jeden okres trwałości T) lub koszt obrócenia płytki.

Kjt<* - koszt ostrzenia (przypadający na okres trwałości T),

K

—- koszt narzędzia na jeden okres trwałości.

Koszt narzędzia przypadający na zabieg jest proporcjonalny do stosunku t .j. rj, czyli:

Tak więc całkowity koszt zabiegu wynosi:

K^b = Kjtarzab + Kpn—+ l«z^>K2    (5.7)

Po usunięciu z tego równania otrzymamy:

s-l« 1*1-1

gLdtt y qLdn 1000vcfap ¹    lOOOCt

lub w skrócie:    K _Ub = A_k + B_k + C_k

Przy skrawaniu stali występuje zależność: s > y_v > z_v.

(5.8)

(5.8a)

Przykładowo przy skrawaniu narzędziami ze stali szybkotnącej mamy: dla f >0.25 rnm/obr. -* s = 8. y* = 0.66. z_v= 0.25 (obróbka wstępna) dlaf <0.25 rnm/obr.-»s = 8,y_r»0.33. z_v = 0.25 (obróbka wykańczająca) Wykładniki potęgowe przy parametrach v_c. f. a, w wyrażeniu B , i B _k dla posuwu f > 0.25 mm/obr wynoszą odpowiednio:

	▼«	r	^ap
	a-l	y*s-1	ZvS- 1
	7	> 43	> 1.
czyli mamy także, że:	s — 1	> yvs- l	> ZvS - I

Analizując wzory (5.6) i (5.8) stwierdzamy, że taki sam przyrost (np. 2-krotny) każdego z parametrów v_e, f, ap powoduje takie same zmniejszenie wyrazów A* i Ak (wzory 5.6a i 5.8a). Wzrost parametrów v_c. f, ap powoduje wzrost wyrazów B, i B_k stosownie do wartości wykładników.

Ponieważ w wyrazach tych wykładnik przy v_e jest większy od wykładnika przy f, a ten z kolei jest większy od wykładnika przy ap. to wzrost wyrazów B₍ i B_k jest najmniejszy przy

wzroście a_p. następnie przy f, a największy przy v_c (gdy każdy z parametrów v_c, f lub ap zmienia się tak samo. np. 2-krotnie).

Wynika stąd wniosek, te zarówno ze względu na wydajność, jak i na koszt zabiegu należy w pierwszej kolejności określić głębokość skrawania ap. następnie posuw / a na samym końcu dobrać optymalną prędkość skrawania v₀

Optymalną prędkość skrawania można wyznaczyć z warunku:

Zwykle tak się nie postępuje, lecz przyjmuje się optymalny okres trwałości ostrza narzędzia T_opi{T_c. T_w} i dla tego okresu przy danych wartościach ap i f wylicza się prędkość skrawania ze wzoru:

gdzie:

Topi- optymalny okres trwałości,

T_e - ekonomiczny okres trwałości ostrza,

T_w - okres trwałości największej wydajności.

Optymalne wielkości T_w i T_e można wyliczyć odpowiednio z równań (S.6) i (5.8), usuwając z tych wzorów prędkość skrawania v_Ct oraz przyjmując głębokość skrawania ap i posuw f jako stałe o możliwie największych wartościach. Wzór na te* przyjmuje wtedy postać:

t

=    ^qLdn _T- +    _rr' _+f

*“    1000C_v/^,-^y-aJ,“^t-    1000

(59)

Dla warunku ■    = 0 otrzymamy T = T_w:

ar

(5.10)

Tw-(S-ł)tiN

Dla warunku ~~ = 0 otrzymamy T = T.:

T. ⁼ (S"l) Knt / K, (5.11)