IMG61

228

W metodzie kształtowania sterowanego tworząca profilu powstaje w sposób uzależniony od pamięci geometrycznej analogowej (np. sterowanie wzornikiem) lub cyfrowej (sterowanie numeryczne). W metodzie odwzorowania kształtu tworząca profilu jest przenoszona przez elementy geometryczne narzędzia obciągającego.

Ostrzenie ściernicy ma na celu przywracanie zdolności skrawnych czynnej powierzchni przez wytworzenie nowych ostrzy na ziarnach ściernych wskutek wykruszenia lub rozłupywania stępionych ziaren i cząstek spoiwa oraz usuwanie zalcpicń.

W przypadku ściernic z materiałów supertwardych polega ono na obniżeniu poziomu spoiwa względem ziaren ściernych tak, aby wystawały one ponad powierzchnię spoiwa, co pozwala na utworzenie dostatecznie dużych przestrzeni dla pomieszczenia wiórów.

Do obciągania ściernic konwencjonalnych stosuje się obecnie narzędzia diamentowe, rzadziej stalowe, nawęglane i hartowane oraz z żeliwa specjalnego. Obciągacze diamentowe dzieli się wet _a) Jch konstrukcyji b) r. jedno- i wielozi c) płytkowe wiek d) iste, krążkowe i rolkowe - rys. 7.15.

Rys. 7.15. Zastosowanie różnych rodzajów obciągaczy diamentowych; a - jednoziamisty, b -krążkowy wielorzędowy, c - krążkowy jednorzędowy, d - rolkowy

Kryształy diamentu obciągaczy diamentowych jednoziamistych powinny być właściwie ustawione względem ściernicy w czasie obciągania - rys. 7.16.

Rys. 7.16. Ustawienie diamentu względem ściernicy przy obciąganiu ściernic konwencjonalnych;

1    - diament obciągający,

2    - ściernica

7.14. Podział ruchów występujących podczas szlifowania ścfiernicowego

Podczas operacji szlifowania występują ruchy względne między icicmicą i przedmiotem obrabianym, do których należą: ruch główny, ruch posuwowy oraz ruchy pomocnicze (rys. 7.17).

Ruch główny przy szlifowaniu ściernicowym jest zawsze ruchem obrotowym ściernicy, charakteryzującym się dużą prędkością obwodową na powierzchni styku ściernicy z przedmiotem obrabianym.

Ruch posuwowy może być wykonywany tylko przez przedmiot obrabiany lub tylko przez ściernicę, albo równocześnie przez przedmiot obrabiany i ściernicę i ma na celu zapewnienie ciągłości ubytku materiału przedmiotu. Może on być ruchem złożonym, ale przynajmniej jedna jego składowa musi być ruchem prostoliniowym. Składowe ruchu posuwowego dzielą się na ciągłe i nieciągłe, czyli okresowe (na skok, na przejście lub na obrót) i są wynikiem ruchu obrotowego przedmiotu obrabianego względem stołu lub ruchu stołu względem podstawy obrabiarki albo jednoczesnego występowania obu tych ruchów.

Do ruchów pomocniczych zalicza się ruchy dosunięcia i kompensacji.

Ruch dosunięcia pozycjonuje ściernicę w pobliżu przedmiotu obrabianego, bezpośrednio przed rozpoczęciem szlifowania. Ruch kompensacji jest to nieciągły lub ciągły ruch zachodzący w celu równoważenia zużycia ściernicy, odkształceń cieplnych, odkształceń sprężystych lub innych czynników zakłócających proces szlifowania. Podział ruchów przy szlifowa-

Rys. 7.17. Podział ruchów przy szlifowaniu ściernico wym