POTRZEBNE B £ D ą
• trzy misie w różnych rozmiarach • (f/ krzesełka (pudełko ł doklejone oparoi ■ stół z pudełka ■ serwetka na przykryć* <•'/. • trzy talerze o różnych rozmiar#^, (papierowe, plastikowe przykrywki itpj > koszyczek a w nim pięć tytea&
(by dziecko musiało odliczać) • ubrany dla misiów (proste, aby dziecko mogło wkładać je samodzielnie) • Idocek • wy^
ŚCIĄGAWKA DLA RODZICÓW
Do niedawna psychologowie uważali, że małe dzieci nie rozumieją idei liczenia i przy ocenie ilości kierują| się wzrokiem. W nowszych doświadczę:ryjach zrezy-1 gnowano z zadawania dzieciom bezpośrednie;h pytańj oraz wprowadzono czynnik motywujący onania i
zadania. Dzieci wybierały pomiędzy dv zerega-
mi zawierającymi różną liczbęcukierkc załosgj
że nawet dwulatki wolały ten, w który . ięcej;
słodyczy. Stosując pomysłowe meto -zano,
że już niemowlęta w wieku pięciu mieś miejąj
że 1+1=2. Przypuszczalnie przychodzi n at wy-
posażeni w mechanizmy do nauki liczę Nie zmienia to faktu, że opanowanie i ezro-
I zumieniem wymaga wielu ćwiczeń i zz ecku
jeszcze kilka lat
Dlaczego zabawa jest ważna
• Utrwala umiejętność liczenia wza> do trzech (misie, talerzyki, łyżeczki,
• Uczy przyporządkowania wzajenu znacznego (matematyka): każdy nu jeden talerzyk, przy każdym talerzy jedna łyżeczka.
• Ćwiczy rozróżnianie rozmiarów (misie i talerzyki są w trzech rozmiarach).
• Zachęca do uważnego słuchania, dzięki czemu doskonali umiejętności językowe.
jMŁjuna opowiedziała Natalce bajeczkę o misiach, które wybrały się do lasu na jagody, ale ich nie znalazły i bardzo głodne wróciły do domu (za aktorów posłużyły pluszaki w trzech rozmiarach). Misie umyły rączki (mydełkiem z klocka), wytarły łapki (szmatką), przebrały się w czyste ubranka (wszystko to z pomocą Natalia i mamy) i zasiadły przy stole nakrytym serwetą. Natalka, zgodnie z podpowiedziami mamy, rozstawiła przed nimi talerzyki: największy dała tacie, mniejszy mamie, a najmniejszy małemu misiowi. Mama zachęciła Natalkę, aby |_ policzyła misie, potem talerzyki i następnie odliczyła potrzebną liczbę łyżeczek, przyniosła je i położyła jedną łyżeczkę przy każdym talerzyku. Jak wypadło liczenie? Czy łyżeczek wystarczyło? Czy żadna z nich nie została w rączce?
Zabawy dodatkowe:
1. Rozkładanie na talerzykach naleiników (z papieru lub z masy solnej), liczenie, ile ich jest.
1. Pomoc mamie w kuchni: liczenie i segregowanie sztućców, nakrywanie do stołu, liczenie garnków, wstawianie jednego w drugi.
JESIEŃ •
• Doprzeprowadzenia rozwijającej zabawy nie po-trzeba drogich zabawek. Wiele z nich można zrobić samodzielnie (np. kuchenkę z kartonu), a inne łatwo stworzy bujna wyobraźnia malca
i Naukowcy ze zdumieniem zaobserwowali, źe już noworodek jest w stanie imitować zachowanie ! innych ludzi. Badany maluch 30 min 0) po urodzę- | niu powtarzał ruchy dorosłych (wysuwanie języka albo szerokie otwieranie ust); 18-miesięczne dziec-ko potrafi odtworzyć bardziej złożoną akcję, taką jak gotowanie wyobrażonej potrawy czy karmienie zabawki. Dwulatki imitują dobrze im znane zacho- j wania błiskich osób: gotują, kąpią lale, karmią misie, wożą zabawki na spacer itp.
* Zabawy z wcielaniem się w inną osobę bazują na wyobraźni. Odgrywają one bardzo ważną rolę w prawidłowym rozwoju dziecka (mają również znaczenie diagnostyczne). Uczą dziecko rozpo-znawania stanów wewnętrznych innych ludzi.
POTRZEBNE B ę D A
Etap 1. Misie zamówiły obiad. Na początku Natalka gotowała go razem z tatą: mieszali wyobrażoną zupę, próbowali, jak smakuje, dosypywali soli z pustej solniczki. Potem tata dyskretnie się wycofał i dziewczynka dalej bawiła się sama.
L / /
Etap 2. A tu pieką się ciasteczka na desc
Dlaczego zabawa jest wabia
• Zaspokaja ważne rozwojowo potrzeby, pozwala wcielić się w rolę dorosłego.
• Rozwija zdolności empatyczne.
• Doskonali umiejętności łączenia ruchów w celowy sposób.
• Uczy koncentrowania się na wykonywanych czynnościach.
7 9